De herdenking bij het oorlogsmonument in Assendelft is waardig en rustig verlopen. Onder aanwezigheid van enkele honderden mensen werden eerst kransen gelegd en vervolgens in de St.-Odulphuskerk de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdacht met toespraken, muziek en om 8 uur twee minuten stilte.
Kees Winter staat iets voor zeven uur op de stoep naast de kerk. Hij heeft een prachtig boeket bij zich met rode rozen en witte bloemen. Al sinds 1946 is hij bij de herdenking in Assendelft. "Ik was toen vijf jaar oud en ik kan mijn daar niets meer van herinneren. Wel van een paar jaar later." Zijn vader Klaas is de laatste naam op het monument. Zestien namen staan onder de spreuk 'een wereld zonder geheugen, heeft geen toekomst' 1940-1945.
Kees denkt nog elke dag aan zijn vader die hij niet gekend heeft. Hij was twee jaar oud toen zijn vader werd opgepakt, gevangen gezet in Scheveningen en via kamp Amersfoort in kamp Vught terechtkwam. "Hij is verraden en werd betrapt bij het illegaal slachten van een schaap", vertelt Kees. "In Vught is hij overleden. Hij was pas 38 jaar."
Dat schapenvlees was nodig om iedereen te kunnen voeden. Kees, zijn oudere zus en broer, zijn moeder Bovinia en vijf Joodse onderduikers uit Amsterdam. Burgemeester Jan Hamming roert in zijn toespraak de moed aan van Klaas en Bovina Winter die in hun gezin Joodse onderduikers opnamen.
Hamming heeft het in zijn toespraak over hoe kinderen geconfronteerd worden met oorlog. En dat we niet moeten willen. "Kinderen laten spelen in een samenleving zonder oorlog is pas mooi." Burgemeester Halsema van Amsterdam riep vorige week in een brief haar collega's op zich openlijk uit te spreken tegen het opkomend antisemitisme. Slechts enkele burgemeesters, onder wie Hamming, ondertekenden dat protest niet om hij wil verbinden en niet polariseren. Vanavond zei hij dat Zaanstad er is voor elke Zaankanter. "Er is hier geen plek voor antisemitisme, discriminatie of racisme. En ook niet voor uitsluiting en intimidatie."
Kees Winter is nog de enige overlevende van het gezin. Zijn moeder, zus en broer zijn overleden. Toch zal hij elk jaar weer op 4 mei zijn nooit gekende vader eren met een mooi bos bloemen. En elke dag denkt hij aan zijn moedige vader en moeder die met gevaar voor eigen leven onderduikers hielpen.