Met een zwaai en een pirouette neemt Jeffrey Stuut afscheid als skiër

Noem het typisch Jeffrey Stuut. Tijdens zijn laatste onderdeel op de Paralympische Spelen steelt de Enkhuizer de show. Onderweg zwaait hij naar bekenden van Team NL, om zijn run te beëindigen met een pirouette. "Had ik afgesproken met de fysiotherapeut. Zo gezegd, zo gedaan. Met echt hard skiën had het weinig meer te maken, maar ik heb er wel echt van genoten." 

Stuut had het sowieso erg naar zijn zin had in Peking, wetende dat het zijn afscheidstournee was. "Ik wist vooraf niet goed wat ik moest verwachten, maar het was geweldig. Het meest tevreden was ik over de elfde plaats op de Super G. Achteraf kwamen er allemaal coaches naar me toe, die waren onder de indruk. Dat is natuurlijk leuk om te horen."

Vlaggen in de straat  

Dinsdag kwam Stuut weer thuis, na vijf weken van huis te zijn geweest. Hij werd verwelkomd door verschillende vlaggen in de straat. Hoewel publiek vanwege corona niet aanwezig kon zijn, was er aan support geen gebrek. Ook in Enkhuizen werd er genoten van de prestaties van Jeffrey, tot een polonaise aan toe. "Bizar hoeveel berichtjes ik heb gekregen. Sommige mensen zeggen zelfs dat ik een voorbeeld voor anderen ben. Misschien vanwege mijn doorzettingsvermogen. Maar zelf zie ik dit niet zo."

Stuut kampt door een hersenbloeding bij zijn geboorte met cerebrale parese. Hierdoor is hij aan zijn linkerzijde verlamd. Het weerhield hem er niet van om de afgelopen tien jaar als topsporter door het leven te gaan. Een fase in zijn leven die hij niet had willen missen. Vol trots staat hij voor zijn medaillekast, met onder meer zijn twee bronzen medailles op het WK van 2017. "Dat was mijn beste jaar. Jammer dat ik de lijn niet heb kunnen doortrekken, mede door blessures."

De reden om te stoppen ligt in het verlengde hiervan. "Ik merk dat mijn lichaam steeds meer moeite krijgt om te herstellen van kracht- en conditietraining. En ik kon steeds minder vaak meedoen met de top. Ik heb geen zin als veldvulling mee te doen. Daar ben ik te competitief voor."

Geen triest afscheid

Een triest afscheid is het allerminst. "Op een gegeven moment is het goed geweest en dan kun je zeggen: het is mooi geweest en ik neem afscheid met een lach." 

Terwijl moeder Annette met de zoveelste wasmand van de dag aan de slag gaat, richt zoon Jeffrey zich vanaf vandaag voorzichtig op de toekomst. Wat nu? "Ik heb wel al de nodige aanbiedingen gehad, maar ik ga de komende maanden uitzoeken wat ik zou willen. Ik neem lekker mijn tijd om te kijken waar mijn hart nu sneller van gaat kloppen."