Duckhunt in de polder: zoektocht naar vermiste loopeenden brengt Rijsenhouters samen

De eenden kwamen zo'n vier jaar geleden 'aanlopen' bij Antoinettes woning aan de Otweg, vertelt ze. "Ze werden achterna gerend door een hondje." Omdat loopeenden niet kunnen vliegen, besluit Antoinette de eenden te redden en asiel te geven in haar achtertuin. 

"Daar hebben ze twee jaar gewoond." Toen werd hun drang naar vrijheid zo groot dat de via de egelpoort ontsnapten, al bleven ze wel in de buurt. "Onze achtertuin grenst aan water", vertelt ze over de sloot achter haar huis. "Daar hadden ze het reuze naar hun zin, dus hebben we het zo gelaten. Wij voeren ze 's ochtends bij, buurvrouw Riet 's middags."

Fans

Sindsdien hebben de eenden een flinke schare fans opgebouwd. "Aan het water ligt ook een hondenveldje, dus veel mensen die daar hun hond uitlaten, kennen ze ook. Ze zijn altijd samen. Er zwemmen wel andere eenden, waaronder wilde eenden, maar dit zijn de enige loopeenden hier."

Met hun integratie heeft het nooit echt willen vlotten: van romances tussen de loopeenden en andere eenden is nooit sprake geweest. "En ik heb ook nog nooit vriendschappen gezien", vertelt Antoinette. 

Gelukkig dragen veel Rijsenhouters de twee loopeenden wél een warm hart toe, zo bleek eerder deze week. "Een buurman had maandag gezien hoe iemand de mannetjeseend uit de sloot had gehaald, nadat hij was aangereden. Maar omdat die man niet zo goed wist wat hij moest doen, had hij hem in een andere sloot gezet."

Op aanwijzen van de buurman gingen Antoinette en haar gezin op zoek naar de loopeend. Met succes, want nog dezelfde dag wordt hij gevonden. "Hij leefde nog gelukkig", vertelt Antoinette, "en had alleen wat wonden aan zijn snavel en een manke poot."

Antibiotica

Nadat de dierenarts de eend een antibioticakuur had voorgeschreven, heeft Antoinette hem weer mee naar huis genomen om hem in de konijnenren op kracht te laten komen. "Maar toen bleek het vrouwtje kwijt, dus maakte ik me ernstige zorgen en heb ik een bericht op Facebook geplaatst." 

Ook die vermissingszaak werd rap opgelost, want al snel kreeg Antoinette een telefoontje van een bewoonster van de Aalsmeerderweg. "Ze vertelde dat ze bij haar in de tuin zat, dat de eenden daar wel vaker samen zaten en dat ze er altijd erg van genoten."

Agressieve zwanen

Inmiddels heeft Antoinette ook de vrouwtjeseend opgehaald en herenigd met haar maatje. Een comeback in de sloot is vanwege de risico's voor Antoinette uitgesloten. "Er zitten ook zwanen die hun nest agressief beschermen, dus we gaan nu rustig nadenken wat we met ze gaan doen."

Tekst gaat verder.

Niet alleen Antoinette, ook buurvrouw Riet is in de afgelopen anderhalf jaar bijzonder gehecht geraakt aan de loopeenden, vertelt ze aan NH Nieuws. "Jammer dat ze er nu niet meer in liggen." Ze vertelt dat ze de eenden dagelijks bijvoerde. "En soms liep ik 's avonds ook nog een keer." 

Ze benadrukt dat de eenden van haar altijd echt eendenvoer kregen, en geen brood. Nu ze tijdelijk bij Antoinette thuis zitten, gaat ze geregeld even op ziekenbezoek. Ook Riet ziet de eenden liever niet terugkeren naar de sloot. "Want de zwanen zijn de boosdoeners"