Het is vandaag precies 100 jaar geleden dat de Duitse Kroonprins aankwam op Wieringen. Hij was, net als zijn vader Keizer Wilhelm, na het verlies van de Eerste Wereldoorlog naar Nederland gevlucht en kwam als banneling op het eiland terecht. Zijn aanwezigheid zorgde al snel voor 'prinstoerisme'.
In het begin van zijn verblijf op Wieringen was de prins allerminst populair. Ze vonden hem een rokkenjager die het niet zo nauw nam met de geldende zeden. Maar al snel wist de kroonprins zich aan te passen en werd hij zelfs populair.
Lees ook: Zo zette de Duitse kroonprins na de Eerste Wereldoorlog het eiland Wieringen op stelten
"Hij werd een graag geziene gast", vertelt Wout Smit. Hij schreef het boek Het Schandaal van Oosterland over de avonturen van de kroonprins op Wieringen. "Hij was bij veel mensen welkom en kwam dan binnen en dronk een kopje cacao." De prins nam alleen niet altijd de moeite om zijn modderige klompen uit te trekken. De dienstbode van de burgemeester heeft hem daarvoor wel eens op zijn vingers getikt.
In Hippolytushoef zijn op de gevel van de oude smederij van de familie Luijt nog foto's te zien van de kroonprins. Hij kwam er geregeld werken en leerde er de fijne kneepjes van het vak. "Hij maakte hoefijzers en sloeg er dan een kleine letter w in, zodat je kon zien dat het van de kroonprins was", vertelt Gerard Numeijer van de Historische Vereniging Wieringen. "Misschien dat die dan meer waard werd."
De foto's zijn nu het enige dat je aan het verblijf doet herinneren. Een eeuw geleden was dat wel anders. De prins, een van de hoofdrolspelers van de Grote Oorlog, trok tijdens zijn vijf jaar op Wieringen een hoop aandacht. "Men betreurde het dat hij weg was. Ook omdat er toen minder toerisme kwam. Er was veel prinstoerisme", vertelt Wout Smit. "Er kwamen veel mensen naar Wieringen om een glimp van de prins op te vangen. En daar profiteerde de middenstand van. Dat was ineens over. De man liet een enorme leegte achter."