Happy stones én opbrengst voor Oekraïne gestolen van Cas (6) uit De Goorn

Vorige week zat het gezin uit De Goorn nog ziek thuis: corona. En de oorlog in Oekraïne hield het gezin aan de buis gekluisterd. Het zoontje van Amanda Koppes, de zesjarige Cas, werd gegrepen door de beelden. Hij volgt het nieuws dan ook dagelijks. "De oorlog maakt echt indruk op hem. Hij vindt het zo zielig voor al die kinderen en moeders, die alles hebben moeten achterlaten."

Cas is dusdanig geraakt, dat ze zelfs bij hem mogen komen logeren, als het aan hem ligt. "Hij vertelde dat ze wel op zijn kamer mochten slapen, mochten ze geen slaapplek kunnen vinden."

Maar dat duurde hem allemaal te lang. Hij aarzelde geen moment en besloot zich in te zetten. Iets waar hij zelf vrolijk en blij van wordt, namelijk happy stones. "Zij kunnen wel eens een hart onder de riem gebruiken", vond Cas. 

Op touw gezet

Dus zocht Cas op straat en op het strand naar stenen, om deze om te toveren tot happy stones. Een dag later maakte hij in de tuin vijftien stuks, geschilderd in vrolijke kleuren. Toen zijn verzameling compleet was, pakte Cas een krukje en een kleed van zolder, waarna hij een bordje maakte. De doneeractie was gestart. "En elke dag zat hij netjes voor de deur", blikt Amanda terug. "Hij had er al negen verkocht en de opbrengst zou naar Giro555 gaan. Maar nog liever aan iemand uit Oekraïne, een moeder met een baby", zegt zij.

Maar zondagavond, iets na achten, deden Amanda en Cas een nare ontdekking. Het krukje en de happy stones waren verdwenen. "Alles was weg. Ook het bakje met het geld dat hij verzameld had."

Amanda begrijpt er dan ook niks van. "Wie doet nou zoiets? Laat staan in een dorp." 

Het zoontje van Amanda is weer van de schrik bekomen, laat ze weten. "Hij is nog wel  verdrietig. Maar bij de pakken neerzitten? Nee, dan ken je Cas nog niet."

Hij is vastbesloten om nieuwe stenen te maken. De aanvragen stromen binnen, zo vertelt Amanda. "Cas en Niek, een vriendje van school, wilden meteen weer aan de slag. En onze buren willen er ook allemaal eentje. Dus er is werk aan de winkel."

Niet kisten

En als ze klaar zijn? "Dan zetten we alles gewoon weer voor de deur. We laten ons niet kisten."

Amanda richt zich ook tot de dader of daders. "Mocht je achteraf toch spijt hebben van je daad, dan willen we ze graag terug", zegt zij. "Je kan ze dan gewoon terugleggen. Anoniem mag ook."