Controleposten en dagelijks luchtalarm zijn het nieuwe normaal voor Tuitjenhorner Arno in Kiev

"Het luchtalarm gaat bijna dagelijks af en soms wel meerdere keren", zegt Arno Klijbroek als hij de huidige situatie in Kiev schetst. "En bij iedere grote stad en soms ook wel kleinere plaatsen staan controleposten waar je eerst langs moet." Het is de nieuwe realiteit waar het gezin waarschijnlijk voor een langere tijd aan zal moeten wennen, want de oorlog lijkt vooralsnog niet gauw voorbij te zijn. 

Daarom probeert Arno, net als zijn landgenoten, te leven zoals hij voor de oorlog ook leefde. "Iedereen in Kiev pakt het dagelijkse leven weer op", vertelt hij. "Iedereen loopt over straat, zit op terrassen en de muziek speelt." Het voelde voor het gezin dan ook als een juiste keuze om voor een maand terug te keren naar Oekraïne. "We hadden veel zin om weer naar huis te gaan en vrienden en familie weer te zien", zegt Arno. 

Intussen weet Arno die, in tegenstelling tot zijn vrouw en dochter al voor de tweede keer terug is, zijn draai weer aardig te vinden thuis. Maar hij blijft wel op zijn hoede. "Er landden vorige week ten noordwesten van Kiev een aantal raketten."

"Gisteren werd in ons dorp een gesneuvelde soldaat begraven, het halve dorp liep uit. Dan word je wel weer even extra met je neus op de feiten gedrukt", vertelt hij. Dit gebeurt dagelijks, overal in Oekraïne al 5 maanden lang. Klijbroek weet dat de aanvallen ook weer de kant van hun dorp op kunnen komen. "Er wordt ook rekening mee gehouden dat hier weer het een en ander kan gebeuren."

Dochter Katja is sinds haar terugkomst ook blij dat ze haar vriendinnen weer live kan zien. Maar ze heeft de afgelopen maanden in Nederland ook zeker niet stilgezeten. Ze slaagde bij haar school in Oekraïne online én stroomde half april in op 4 havo aan het Regius College in Schagen. "Het was een zware dobber, twee scholen tegelijk, maar het is toch gelukt om ook dat met behoorlijke resultaten af te sluiten", vertelt haar trotse vader. 

Eind augustus begint zij aan haar examenjaar in Schagen. Dan keert de familie dus in ieder geval weer terug naar Nederland. "Dat zal een hele kluif voor haar worden", vertelt Arno. 

Tekst gaat hieronder verder.

Landelijke media

Omdat Arno de afgelopen tijd in Nederland heeft gezeten, kreeg hij duidelijk mee hoe de landelijke media aandacht besteedde aan de nieuwe gebeurtenissen in Oekraïne. Het voelt voor hem op zijn zachtst gezegd frustrerend dat de informatiestroom gaandeweg steeds minder werd.

"Het hele rauwe plaatje wat er werkelijk speelt, zie je in de Nederlandse media maar nauwelijks", concludeert hij. "Het zorgt ervoor dat veel mensen zich niet realiseren hoe hard het er aan toegaat."

En dat terwijl Arno nog vaak contact opneemt met een paar landelijke nieuwsorganisaties waar hij in het begin van de oorlog veel contact mee heeft gehad. "Ik stuur regelmatig beelden van mensen aan het front door naar de landelijke media, maar er wordt niet eens meer op gereageerd", vertelt hij verbaasd.

En dat vindt Klijbroek ontzettend frustrerend, want zo merkt hij dat steeds minder mensen een reëel besef hebben van de vreselijke situatie waar Oekraïne voorlopig nog niet uit zal komen. "Zonder de steun van West-Europa en Amerika gaat Oekraïne het niet redden."

Tekst gaat door onder de foto.

En dan heeft Klijbroek nog een grote frustratie: Het opgehaalde geld van Giro555. Daarvan komt volgens hem maar een klein deel werkelijk in Oekraïne terecht en het meeste wordt er buiten besteed. "De meeste Nederlandse hulporganisaties hebben niet de contacten die wij hebben, simpelweg omdat wij onze roots hier hebben", legt Arno uit. "Desondanks staan ze niet tot nauwelijks open voor enige vorm van samenwerking."

Eigen stichting

Klijbroek weet als geen ander wat voor spullen Oekraïne nodig heeft, dus zamelt hij met Stichting de Leeuw Kiev al maanden goederen in die wel in een rap tempo richting de probleemgebieden gaan. "De stichting gaat nog steeds volop door. De laatste weken zijn er weer meerdere auto's die we deze kant op hebben weten te brengen die doorgaan naar het Oekraïense leger", vertelt hij. 

Er is nog een hoop nodig, terwijl Arno merkt dat het met doneren op dit moment niet meer zo hard gaat als in het begin van de oorlog. Zo wordt er al nagedacht over benodigdheden voor komende winter en daarom wordt er nu al gezocht naar grote partijen stevige slaapzakken. Ook auto's, vooral pick-ups en bussen, voor militairen zijn in grote aantallen nodig omdat er tijdens de strijd ontzettend veel kapot gaat.

Klijbroek hoopt in ieder geval dat de oorlog door Nederlanders niet vergeten zal worden en dat mensen blijven doneren, wat volgens hem nog lang nodig zal zijn. "Ik ga ervan uit dat de oorlog nog doorgaat tot ver volgend jaar."