Nog één keer samen lachen, samen huilen met Willeke

Het toetje, noemde ze het zelf. Want haar laatste tournee langs de theaters van Nederland sloot Willeke Alberti eerder deze zomer al af in het Concertgebouw. Een steenworp verderop en een dikke maand later doet ze het op vrijdagavond bij de opening van de jaarlijkse Uitmarkt nog eens dunnetjes over. Haar laatste keer met eigen repertoire voor een groot publiek; hierna zal Alberti alleen nog maar kleinere optredens doen in bijvoorbeeld verzorgingshuizen.

Icoon

Daarmee is het concert op het Museumplein een afsluiter van een carrière die bijna zeven decennia omvat. Alberti, dochter van de Jordanese zanger Willy Alberti, werd in 1945 in Amsterdam geboren en maakte op haar elfde haar tv-debuut. In de jaren 60 maakte ze naam als jeugdige - in eigen woorden ietwat 'truttige' - zangeres met hits als Spiegelbeeld en Morgen ben ik de bruid. 

Sindsdien is Alberti uitgegroeid tot één van Nederlands populairste artiesten en een icoon. Nummers als Telkens weer en Samen zijn raken bij menigeen een snaar. En in de feestcafés krijgt haar meezinger Ome Jan nog altijd het volk op de tafels.

Al deze platen passeren de revue op het Museumplein. Alberti had al aangekondigd dat het concert in het teken staat van herinneringen ophalen. In een gouden glitterjurk mijmert ze over haar carrière, zwiert ze over het podium en maakt met gespeelde zuinigheid grappen over haar liefdesleven en haar songfestivaldeelname. Het publiek, voor een groot deel trouwe fans die ook het oudere repertoire woord voor woord kunnen meezingen, deint, lacht en huilt met haar mee. 

En dan, na ruim een uur, zet Alberti Telkens weer in. Een daverend applaus - en vooruit, nog één toegift - en dan is het klaar. Met een drankje in de hand loopt Alberti achter het podium de trap af, terwijl een tweetal cameraploegen om haar heen draaien. "Hoe ging het, Willeke?"

Een speels lachje. "Wel goed, geloof ik."