Ze begonnen ooit als medewerkers van de DSB Bank. Maar dertien jaar na het faillissement trekken Ilse Klöpping en Frank Bruins als laatsten de deur achter zich dicht. De laatste spaarders worden nog uitbetaald en dan zit het bizarre avontuur erop voor de twee.
Ilse en Franks sluiten als laatste de deuren na het afronden van het faillissement van de DSB Bank - NH Nieuws
Ilse begon ooit in 2006 bij de DSB Bank, niet wetende wat haar nog te wachten stond. Frank volgde in 2009, een half jaar voor het faillissement van de bank van oprichter Dirk Scheringa. En nu, iets meer dan dertien jaar later zitten ze nog als enige twee medewerkers in een grote vleugel van een kantoorcomplex in Wognum. Met nota bene uitzicht op het oude kantoorgebouw van de DSB Bank.
Maar nu de termijn voor spaarders om zich te melden voor misgelopen rente erop zit, stopt hun werk definitief. "Mijn missie is geslaagd. Ik wilde het afmaken", vertelt Ilse. Want voor beide medewerkers was het een bewuste keuze om door te gaan tot het bittere eind.
Verwerking
"Het is ook een soort verwerking", vertelt Frank. "Je werkt met heel veel collega's aan het afwikkelen van het faillissement. Dan is het gek dat je op een gegeven moment lege kamers ziet en systemen moet opruimen. Dat je dat zelf fysiek mag opruimen helpt. Dan is het afscheid minder zwaar."
Naambord in de prullenbak
Want naast het administratieve werk wordt er de laatste werkdagen ook veel gesjouwd en opgeruimd. Wat bruikbaar is, zoals bureaus en computerapparatuur, is verkocht. De rest gaat naar het grofvuil. Zo valt ons oog al snel op een naambord van DSB dat uit een prullenbak steekt.
En wie opruimt, die vindt nog wel eens wat onverwachts. Zo ook nu. "Achterin een kast vonden we een rode DSB-muts. Een mooie herinnering", vertelt Ilse lachend. Ze is straks werkloos, maar had deze jaren niet willen missen.
'Ik wil hier het licht uit doen'
"Ik heb aanbiedingen genoeg gehad, maar heb ze afgewezen omdat ik dit wilde afmaken." Datzelfde geldt voor Frank. "Ik wilde dit tot het einde blijven. Ik wil hier het licht uitdoen", legt hij uit.
En dat is dus ook gelukt. Nadat ze jarenlang de één na de andere collega uitzwaaiden, zijn ze nu zelf aan de beurt. En hun toekomst? "Ik heb nog geen idee", vertelt Ilse. "Daar ga ik over nadenken als ik er klaar voor ben. De wereld ligt aan mijn voeten."
Frank heeft er wel over nagedacht. "Ik wil het onderwijs in. Ik vind het leuk om mensen wat te leren. En dat is weer eens wat anders dan ICT en rapportages maken." Daarna lopen ze met hun laatste spullen het pand uit en sluiten de deuren voorgoed.
En daarmee is de afronding van het grootste bankenfaillissement uit de Nederlandse geschiedenis voorgoed achter de rug.
Dit is een bericht van de gemeenschappelijke Westfriese nieuwsredactie
Meer nieuws uit West-Friesland?
💬 Blijf op de hoogte via onze Facebookgroep Nieuws uit West-Friesland. Reageer, discussieer en deel jouw nieuws
📧 Stuur ons jouw tips op via [email protected] of app ons via 06-23405405
✏️ Tikfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]