40 jaar blije buren in Enkhuizen: "Hier hoeft de Rijdende Rechter niet te komen"

Floris Smit haalt de papieren er nog maar eens bij. "Hier staat het", zegt hij. "Ondertekend op 15 april, 1983. De huursom bedroeg 411 gulden 50." Als jong stel kwamen Petra en Floris op de Populierenlaan terecht. "We kwamen toen naast oude mensen te wonen, zo voelde dat toen voor ons."

Die 'oude mensen' waren Piet en Tiny en Wietske en Cor. Zij waren de eerste bewoners van de huizen, die er toen al een jaar of tien stonden. Piet - 90 jaar en vrolijk nippend aan een biertje - weet het nog goed. "Wij woonden daarvoor in de Tom Kranenburgstraat en mensen zeiden toen: 'Ga je naar de goudkust?'" 

Lief en leed

40 jaar lang wordt over en weer lief en leed gedeeld. Ze zien elkaars kinderen en kleinkinderen opgroeien, staan dichtbij als buurman Cor 35 jaar geleden plotseling overlijdt en afgelopen november wordt er afscheid genomen van buurvrouw Tiny, met wie Petra zo'n goede band had. "Als ik een koppie ging halen, ging Piet altijd naar boven. Konden wij lekker kletsen."

De meer dan goede band wordt gekoesterd. "Ik zou nooit andere buren willen", zegt Piet. "Ze staan altijd voor mij klaar." Zo reed Floris hem verschillende keren naar de oogarts en laat Floris zowel Wietske als Piet mee-eten als hij vis of oliebollen bakt. "Ach, kleine dingetjes", zegt Floris. "Het is niet zo dat we de deur bij elkaar platlopen. Maar we letten wel op elkaar, in de positieve zin."

Petra: "We hebben ook nooit last van elkaar. Of last gehad." Dan, lachend: "Piet is doof, dat scheelt wel." Ze koestert de goede relatie met de naaste buren. "De Rijdende Rechter hoeft hier niet te komen", lacht ze. "We zeggen heel vaak tegen ze: 'we zijn zo blij met jullie!' Mochten ze er ooit niet meer zijn, dan moet je maar weer zien wat je naast te krijgt."