Van Aleppo naar Vogelenzang: Daniël en Jamil succesvol met eigen fietsenzaak

En dat na een periode vol kommer en kwel als gevolg van corona. Jamil en Daniël begonnen midden in de crisis en twijfelden daarna soms over doorgaan. Maar ze zijn blij dat ze niet hebben opgegeven. Wat de doorslag gaf? Daniël: "Nederlanders willen altijd fietsen, dus ik wist dat het goed zou komen."  

Tekst gaat verder onder de video

Het is een moeizame en gevaarlijke weg geweest die Daniël, Jamil en hun moeder Mirna hebben moeten afleggen voordat ze zich Nederlander mochten noemen. Maar in 2014 vluchten uit Aleppo, is achteraf gezien een goede keuze geweest. Stel je voor dat ze waren gebleven? Dan waren ze na de verschrikkingen van de burgeroorlog ook nog eens slachtoffer geworden van de zware aardbeving, die 57.000 mensen het leven heeft gekost.

De drie prijzen zich gelukkig dat ze wat geld hadden. Daardoor was hun bootreis naar Turkije relatief veilig. Daniël. "Of je vol gevaren of relatief veilig naar het Westen reist, is afhankelijk van het budget dat je hebt. Doordat wij wat geld hadden, konden we op een relatief veilige manier naar Turkije varen. Vluchtelingen die in een rubberbootje stappen, zijn meestal straatarm."

Bewuste keuze

Via Griekenland en Italië kwamen ze begin 2014 met de auto aan in Nederland. "Een bewuste keuze", zegt Mirna. "Een tante van mij woonde hier en vertelde dat alles goed geregeld is. Heel anders dan in Syrië, waar je je leven nooit zeker was. De kogels vlogen ons om de oren, IS-strijders kwamen steeds dichterbij en daar kwam ook nog eens bij dat wij als christenen een minderheid waren en het moeilijk hadden." 

Ter Apel

Na een korte periode in Ter Apel, kwam het gezin terecht in Alkmaar.  Die periode nam maar een paar maanden in beslag, maar het voelde als vijf jaar. Daniël. "We konden geen kant op: het was eten, slapen en naar school. Daarbij hadden we de pech dat we de ruimte moesten delen met mensen die ons als christenen niet zagen zitten." De boodschap van de IND dat ze uitzicht hadden op een verblijfsvergunning, hield ze overeind. Dat ze in dat geval een huis zouden krijgen binnen een straal van vijftig kilometer rond Alkmaar, deed ze fantaseren over hun nieuwe 'thuis'. Van Vogelenzang hadden ze uiteraard nog nooit gehoord, maar negen jaar later kunnen ze zich geen andere woonplaats meer voorstellen.

School

"We hebben het hier erg naar ons zin", zegt Daniël. "Dat komt denk ik doordat we de taal hebben geleerd en naar school zijn gegaan. We leven zoals de Nederlanders. We hebben alle drie werk, Jamil en ik in onze eigen zaak en mijn moeder bij de supermarkt in het dorp. Ja, onze toekomst ligt hier."