Het was een aangrijpende dag voor de familie van de 14-jarige Dani, die vorig jaar in Hoorn werd neergestoken. Gisteren vond in de rechtbank van Alkmaar het proces plaats tegen de 17-jarige verdachte. Zijn zus Uzma Elahi – aanwezig in de rechtszaal – heeft het proces als een roes ervaren: "Het is nog steeds moeilijk te bevatten wat er is gebeurd."
Een emotionele dag in de rechtbank - NH Nieuws
Acht maanden na de fatale steekpartij later staan Uzma en de 17-jarige verdachte oog in oog met elkaar in de rechtbank van Alkmaar. Een loodzware dag voor de nabestaanden van Dani, die het Openbaar Ministerie een straf van 21 maanden jeugddetentie en een behandeling hoorden eisen. "Die straf? Die is veel te laag", reageert ze buiten de rechtbank. "Als je iemand zo om het leven kan brengen en dit is de eis... nee."
"Of de verdachte oprecht berouw toont? Dat idee heb ik niet"
Het is opnieuw een dag vol tranen, woede en verdriet voor Uzma. Halverwege de zitting in Alkmaar - die achter gesloten deuren plaatsvindt - is er even een moment voor ontlading. Die komt er in de vorm van stevige omhelzingen met vrienden en familieleden. Als collectief ondergaan ze deze dag. Daarna wordt er buiten stevig aan een sigaret getrokken.
Vlak na de zitting vindt Uzma het lastig om de juiste woorden te vinden. "Het was heel zwaar. Ik vond het heftig vandaag, heel moeilijk ook om alles zo uitgebreid aan te horen en om met de verdachte in één ruimte te zitten. Omdat hij het heeft gedaan en dat is nog steeds niet geloven. Heel vreemd om hem dan daar te zien. Of hij oprecht berouw toont? Dat idee heb ik niet."
Beertjes en bloemen
Het geweldincident in Hoorn schokte de hele regio West-Friesland. Op de plek van het steekincident ontstond al snel een bloemenzee, in zijn woonplaats Westwoud kon een condoleanceregister worden ondertekend en honderden mensen liepen mee tijdens de stille tocht door Hoorn.
Uzma is dankbaar voor de vele steunbetuigingen: "Het was heel bijzonder om te zien dat er zoveel mensen waren gekomen. Er lagen beertjes, bloemetjes, brieven, kaarsen, van alles. Ik heb dat wel als steun ervaren." Het is een schrale troost in barre tijden. "Het leven van mij en ons gezin staat nog steeds op zijn kop. Het is heel moeilijk om te accepteren wat er is gebeurd. De pijn blijft. Het lijkt alsof het gisteren was. Wat het meest zeer doet? Dat hij er niet meer is."