Vorig jaar besteeg hij als eerste 'buitenlander' een paal tijdens het traditionele Paalzitten in Lambertschaag. Nu zou Stef Langedijk (20) uit De Weere er eigenlijk optreden met zijn band Quick Response, maar is zijn naambordje toch weer vastgespijkerd aan een paal.
Vanmiddag om 16 uur klimmen 15 mannen op de palen, met de bedoeling om daar 52 uur en 36 minuten op te blijven zitten. Zonder slaap en zonder de paal te verlaten. Zondagavond rond half negen zal blijken wie het avontuur volledig heeft volbracht en wie eerder is afgehaakt.
Stef Langedijk is één van de deelnemers, al was dat eigenlijk niet de bedoeling. "Ik zou hier eigenlijk als drummer moeten optreden, met mijn band. Maar ze hadden te weinig 'zitters' en het zou zonde zijn als deze traditie verloren gaat. Dus heb ik mij toch maar aangemeld. De overige bandleden begrepen het gelukkig wel."
Geld als drijfveer
Geld is een belangrijke drijfveer voor de paalzitters, zo erkent Stef eerlijk. "Vorig jaar heb ik door sponsoring en premies van bekenden 2.800 euro verdiend, dat was een record. Voor mijn gevoel stond heel De Weere aan de kant om mij aan te moedigen. Over twee weken vertrek ik voor een stage naar Canada. Ik wil daar ook wat rondreizen, dus ik kan nog wel wat zakgeld gebruiken. Zo zijn er meer jongens, die bijvoorbeeld hun zomervakantie er mee verdienen."
En dat terwijl Stef volgens de regels niet eens mee mag doen. Daar waar het Paalzitten is voorbehouden voor inwoners van Lambertschaag en Abbekerk, woont Stef toch echt in het naburige De Weere. "Op de grens met Abbekerk", zegt hij snel. "Wat wel grappig is: er is voor ons huis een adreswijziging doorgevoerd, zonder dat we zijn verhuisd. Eerst woonden we in Abbekerk, nu in De Weere." De lach verschijnt bij herinneringen aan vorig jaar: "Ik werd vorig jaar al buitenlander genoemd."
In het water gevallen
Zo trad hij in de voetsporen van oom Bert en neef Chris Odie, die in het verleden ook weekenden doorbrachten op een paal. "Vorig jaar ging het goed", blikt Stef terug. "Ik heb weinig echt rare momenten gehad, al was de zondag wel echt zwaar. Vooral in de ochtend, omdat er dan bijna niemand op het terrein is. We proberen elkaar ook wel wakker te houden, op moeilijke momenten. Met waterpistooltjes schieten we elkaar dan nat. Iemand naast mij viel wel in het water, nadat hij in slaap was gevallen. Hopelijk gaat het dit jaar weer goed."
De paalzitters worden vermaakt met entertainment en aangemoedigd door vrienden en bekenden. Ook staat er een feesttent vlakbij de paalzitters. Net als vorig jaar heeft Stef de buitenste paal geloot. "Misschien is het mijn gelukspaal."