In 2024 is Wieringen 100 jaar geen eiland meer, maar het eilandgevoel is er nog altijd

"Toen we nog een eiland waren, was De Haukes de grote haven van Wieringen", weet geboren en getogen Wieringer André Kok. "Daar gingen de mensen naartoe om met de Postboot verder te reizen naar Van Ewijcksluis, vanwaar ze met de stoomtram richting Schagen gingen."

De historie van het gebied valt op dankzij het grote contrast met de Wieringermeerpolder ten zuiden van het oude eiland. Wieringen heeft smalle, kronkelige laantjes, oude vissershuizen en boerderijen, terwijl de Wieringermeer op papier bedacht is en ontwikkeld in de jaren '20 en '30, met strakke lijnen en allemaal boerderijen uit dezelfde periode.

Ook zie je aan het landschap dat Wieringen een eiland is geweest. Anders dan andere plekken in de Noordkop, want het glooit hier. Het is gevormd in de ijstijd en ligt flink boven NAP. Opvallend is dat de oude huizen op Wieringen vaak geen fundering hebben. "De huizen zijn gebouwd op keileem", vertelt Kok. "Dat is dusdanig hard dat er geen fundering nodig is. Er zijn stukken op Wieringen waar het keileem stopt en er zand is. Dan moest de helft gefundeerd worden, en de andere helft hoefde geen fundering te hebben."

Wieringen is weliswaar één eiland, met een eigen taal/dialect, maar dat wil niet zeggen dat alles pais en vree is. "Er is altijd wat rivaliteit geweest tussen de bewoners uit Den Oever, Hippolytushoef en Westerland", zegt Kok. Dat zie je bijvoorbeeld bij de voetbalwedstrijden.

Vikingschat

Kok is er zeer trots op van Wieringen te komen. "Het geeft me altijd een goed gevoel om weer op het eiland te zijn." De identiteit van de Wieringers wordt volgens hem deels bepaald door het feit dat er een paar jaar geleden een Vikingschat is gevonden op het eiland. "Dat helpt zeker. Dat je trots bent op je eiland. En wie weet stammen we zelf wel af van de Vikingen!"