Familiebedrijf na 44 jaar overgedragen: Van Zaanen laat 'gouden hart' achter

In het dorp gaat 'het einde van een tijdperk Van Zaanen' als een lopend vuurtje. De pakketbezorger zegt het net te hebben gehoord en geeft aan het oprecht jammer te vinden dat Maarten Jan en Alouette hun juwelierszaak uit handen geven. "Je bent een bekende Krommenieër", vertelt Maarten Jan. "Veel mensen kennen je toch."

Maarten Jan laat vintage oorbellen aan een trouwe klant zien. De vrouw geeft aan haar vaste juwelier te gaan missen. "Hij kent je toch", zegt ze wijzend naar haar sieraden. "Ik kwam hiervoor ook bij zijn vader."

Verschillende generaties Maarten Jan

De veel te vroege dood van zijn vader zorgt ervoor dat Maarten Jan op zijn tweeëntwintigste de winkel noodgedwongen moet overnemen. "Ik had geen keus", vertelt hij daarover. Zijn vader had een hartziekte en hoewel hij eerst zei niet in zijn voetsporen te willen treden, besluit hij toch ervaring bij andere juweliers op te doen. Maar al snel moet hij in zijn eigen zaak op eigen benen staan. "Als je jong bent, ben je onbevangen en zie je geen beren op de weg."

Voor zijn vader, begint zijn opa in 1936 op de leeftijd van zestig jaar, met Van Zaanen. Daarvoor werkte hij in een café. Opa, die dezelfde naam als Maarten Jan draagt, repareert in eerste instantie klokken thuis omdat er nog niet zoiets bestaat als een pensioenstelsel. Hij opent ook een winkel. "Na de oorlog is mijn vader erbij gekomen."

Maarten Jan runt in eerste instantie met hulp van zijn moeder de winkel. Iets meer dan tien jaar later, in 1992, komt daar Alouette bij. "Het heeft lang geduurd voordat hij een vrouwtje aan de haak heeft geslagen", zegt ze lachend. De twee ontmoetten elkaar in de kroeg. Maarten Jan was geen onbekende van de familie van Alouette. De juwelier is namelijk dol op balsporten en tenniste met haar vader.

Als Alouette Maarten Jan een lift naar huis aanbiedt, gaat het snel. "Binnen één week woonden we samen", vertelt de juwelier over die tijd. "En binnen veertien maanden zijn we getrouwd", vult Alouette haar man aan. Alouette wordt net zo'n bekend gezicht als haar man in het dorp.

De twee beginnen met een kleine winkel. Iets verderop van de huidige plek af. Een jaar later verhuist de winkel naar de Zuiderhoofdstraat. Met een handdruk is de locatie volgens Maarten Jan beklonken. Hij moet op een tekening aanwijzen welk gedeelte hij van het gebouw wil hebben. "Zo groot!", schrikt hij als hij de locatie voor het eerst ziet. "Ik kan slecht tekeningen lezen", beseft hij.

Ramkraak

De winkel draait, maar het gaat het koppel niet altijd voor de wind. Een ramkraak in 1998 heeft veel indruk op beide gemaakt. "We hebben er twee gehad", vertelt Alouette. "De tweede keer wilde hij naar beneden." Maarten Jan onderbreekt haar. "Toen ben ik met steentjes gaan gooien." Alouette vond dit niet zo'n goed idee, omdat ze boven de winkel woonde en hun dochter nog klein was.

"Je bent dan zo kwaad", vertelt Maarten Jan over de situatie. Overal liggen scherven op de grond. Maarten Jan ziet de dader. "Hij loopt weg en ik kijk hem in z'n gezicht. Dat was best heftig. Alles wat je ziet aan glas was kapot. Op dat moment dacht ik: 'daar gaat m'n winkel'."

Het is voor het eerst dat het koppel aan stoppen denkt. Alouette: "Het was gewoon verschrikkelijk. Maar je gaat zoiets moois niet opgeven. Dat gun je ze ook niet." Toch besluiten ze wel wat aan hun veiligheid te doen. Alouettes vader komt met het idee. "Ik denk dat ik de enige juwelier met een vangrail ben", zegt Maarten Jan.

Tekst gaat door onder de foto.

Toch zijn vooral de bijzondere mensen en verhalen die blijven hangen. Alouette: "Er kwam eens een heel oud mannetje. Misschien wel tegen de negentig. En die kwam dan toch een parelketting kopen voor zijn vrouw." "Ja dat weet ik nog wel!", zegt Maarten Jan enthousiast. 

Tranendal

Het zijn niet alleen de verlovingsringen en parelkettingen die over de toonbank vliegen. Maarten Jan vertelt dat onlangs de slager uit het dorp is overleden. "Dan komt zijn vrouw langs voor een rouwsieraad. Dan vallen er wel wat traantjes." Alouette: "Ja ik ben echt een jankerd." 

En de tranen rollen ook over hun wangen als ze het personeel vertellen met pensioen te gaan. De medewerkers mogen onder dezelfde naam blijven werken voor de nieuwe eigenaren, maar het familiebedrijf houdt na drie generaties wel op met bestaan. Hun dochter wil het bedrijf niet overnemen. "Krommenie is voor haar te klein", legt Alouette uit. En als het familie is, blijf je volgens haar 'altijd helpen', waardoor je het volgens de Krommenieërs 'toch niet helemaal kan loslaten'.

Nieuw hoofdstuk

Na dag in dag uit een winkel runnen, is er met het sluiten van dit hoofdstuk eindelijk meer tijd voor hobby's, zoals balsporten voor Maarten Jan, of grote reizen. Toch pakken ze niet meteen hun koffers is. "Netflix op de bank is voor ons ook genieten", zegt Alouette bescheiden. "We zijn met weinig tevreden."

De twee geloven dat de nieuwe eigenaren, Jasser en Shams Nasser, de zaak met veel liefde voortzetten. Volgens de twee is het geheim om persoonlijk te blijven. Maarten Jan heeft nog wel een kleine tip: "Aardig zijn voor de mensen en jezelf blijven."

De beslissing om te stoppen voelt volgens de juwelier goed. Maar of het pensionado leven echt bij hem en zijn vrouw past, 'weet je pas als het zover is'.