Als werknemer van Tata Steel IJmuiden kan je je hoofd beter niet boven het maaiveld uitsteken. "Als er een hel is, dan weet ik waar jij zal komen", kreeg Joost* op WhatsApp naar zijn hoofd geslingerd, nadat hij op LinkedIn trots over de vergroeningsplannen van zijn staalbedrijf schreef.
Of: "'Werk je nog bij dat kankerbedrijf?' Dat soort dingen vragen mensen aan je als je bij Tata Steel werkt", zegt Cinta Groos, voorzitter van de Centrale Ondernemingsraad (COR) van het staalbedrijf.
De sfeer rond Tata Steel is in de afgelopen vijf jaar, sinds het feest voor het 100-jarig bestaan van De Hoogovens, echt veranderd, heeft Groos gemerkt. En dat merken de ongeveer negenduizend werknemers van het staalbedrijf ook in hun privéleven. "Dan hoor je van collega's: 'ik heb het er maar niet meer over, ik vertel liever niet waar ik werk'."
Ongemakkelijk in m'n Tata-shirt
Een rondje langs wat anonieme werknemers levert meer van dat soort reacties op: "Ik zei laatst nog tegen m'n vriendin: vroeger deed ik voor of na werk nog even boodschappen in m'n Tata-shirt. Nu voel je je toch een beetje ongemakkelijk."
Frustrerend voor Tata-mensen, want zij wíllen ook graag dat het bedrijf schoner wordt, en minder overlast veroorzaakt. Juist daar zetten zij zich met ziel en zaligheid voor in. De opmerkingen als 'werk je daar nog steeds?' vallen ze dan rauw op hun dak.
Maar het gaat soms veel verder dan een beetje onopvallend willen blijven op een verjaardag of in de supermarkt. Groos: "Een tijdje geleden was een collega met zijn auto in Utrecht nota bene. Aan je ruit zit een Tata Steel-vignet, daarmee mag je op ons terrein parkeren. Toen is daar zijn auto beklad, iets van 'stinkbedrijf' stond erop geschreven."
Groos: "Nu halen sommigen hun vignet maar uit hun auto als ze niet op het bedrijfsterrein staan."
'Schaamteloos en zonder zelfreflectie op Tata'
Vooral online loopt het de spuigaten uit met vervelende opmerkingen, merkt *Joost. Hij is een 'gewone' werknemer en heeft een baan op het kantoor bij het bedrijf. Hij krijgt met name commentaar als hij zijn LinkedIn-connecties bijpraat over zijn carrière bij het bedrijf. "Een tijdje geleden kreeg ik na zo'n update dit antwoord van iemand via WhatsApp, dit is echt niet normaal."
Hij stuurt een schermafbeelding door, waarop de tekst te zien is:
'Ik zag je schaamteloze verdediging van Tata Steel op LinkedIn, wist al wel dat je nogal selectief en egocentrisch alles bekeek toen bij Tata ging werken (waarschijnlijk omdat je jezelf nogal hoog inschat als een expert op alles en je omveld bestaat uit inhoudsloze idioten).
Maar zo schaamteloos en zonder zelfreflectie zijn op wat Tata aanricht aan ziektes in de omgeving en bredere klimaatverandering terwijl de wereld zo overduidelijk, zowel vanuit de gehele wetenschap als dat je zelf kan zien, op een kieppunt staat, tsja, dat verbaast me dan toch ergens.'
'Ik heb je dus als connectie verwijderd en wil je nog ff zeggen dat ik van harte hoop dat God bestaat en dat er dus een hel is, want als er een hel is dan weet ik waar jij zal komen en wens je verder al het slechte.'
"Hoe fucked up is het dat mijn sociale media worden belaagd door dit soort types?", vraagt Joost zich af.
'Het werpt z'n schaduw vooruit'
Het is namelijk niet de eerste keer. "Zó op de man af is het niet vaak, maar ik denk dat ik sinds ik hier werk ongeveer eens per jaar online ben uitgescholden na een post op LinkedIn. En mensen schrijven of zeggen nog veel vaker dingen als: 'Ik hoop dat je slecht slaapt, kindermoordenaar, hoe kan je jezelf in de spiegel aankijken?'"
In het echte leven wil een gesprek nog wel eens helpen, zegt Joost. "Dan geef ik mijn uitleg en ontstaat er wel wat begrip. Dan blijk ik ook maar een mens."
Twijfel bij hardloopwedstrijd in Tata-shirt
De media helpen niet mee, vindt COR-voorzitter Groos. "Zelfs als een artikel over Tata niet eens zo negatief is, dan zit 't 'm in de bijvoeglijk naamwoorden als 'kankerverwekkend', ook als het in mijn ogen niet per se hoeft."
Groos is zelf online niet erg actief, waardoor ze niet zo'n last heeft van nare opmerkingen. Maar de commentaren en incidenten in de afgelopen jaren werpen zijn schaduw wel vooruit.
"Ik doe met een paar anderen weleens mee aan hardloopwedstrijden in een Tata-shirt. Nu betrap ik mezelf erop dat ik denk: ze zullen ons toch niet uitjouwen? Het is nog niet gebeurd en we worden meestal zelfs toegejuicht, maar vijf jaar geleden kwam dat idee nog niet in me op."
*Joost is een gefingeerde naam.
Tips?
Stuur ons jouw tips op [email protected]