Hun broer en beste vriend werd gedood in duinen bij Egmond: "Peter was een lieverd"

Het is een grijzige ochtend in het duingebied tussen Bergen en Egmond, maar in tegenstelling tot de afgelopen dagen regent het niet. "Ik zei toch dat Peter zou regelen dat het droog is", lacht Anja Duin (66) als we samen met San Brink (52) op pad gaan naar een speciale plek voor de naasten van Peter.

Peter was open over zijn geaardheid. "Hij was 17 jaar toen hij uit de kast kwam", vertelt zijn zus Anja. "Dat hij homo was, was voor mij geen verrassing, maar onze ouders vonden dat heel erg. Nou ja, vooral mijn moeder. Mijn vader zei: 'het is jouw leven, maar je gaat een moeilijker leven tegemoet'. Hij wilde gewoon het beste voor zijn kinderen; het makkelijkste traject."

Voor Peter was zijn coming-out een bevrijding. "Hij voelde zich herboren, zoals hij het zelf omschreef. Die dag was een feestje. Mijn moeder had er op haar manier uiteindelijk vrede mee. Als ze 'het' maar niet hoefde te zien. Ze bleef zich ook altijd zorgen om hem maken, want Peter was alleen." Peter heeft enkele relaties gehad, maar was al jaren single.

Het gezin Langenberg woonde in Purmerend. "Daar groeiden we op. Peter is mijn kleine broertje, daarboven komt nog onze zus en ik was de oudste thuis", vertelt Anja. "We scheelden acht jaar, maar hebben een sterke band. Die werd alleen maar sterker toen hij na een aantal jaren werken in de horeca, in de entertainment en animatie op Mallorca, bij mij in de buurt kwam wonen."

'Dit gaat mijn beste vriend worden'

Na zijn Spaanse avontuur werkte Peter onder andere in Schagen, op een camping in Schoorl en de laatste vijftien jaar bij restaurant-hotel Hof van Schoorl. Daar leerde San Brink hem zo'n acht jaar geleden kennen. "Ik weet nog dat ik mijn allereerste werkdag bij het Hof binnenkwam en ik iemand heel hard - vals - mee hoorde zingen met Abba. Dat was Peter."

"Ik dacht toen: 'dit gaat mijn beste vriend worden', en dat gebeurde. Het was gelijk 'aan', zeg maar. Heel intens. Peter was écht mijn maat. We werkten natuurlijk veel samen; altijd in de weekenden. We hebben zoveel lol gehad samen in de bediening."

Maar ook buiten het werk zagen ze elkaar vaak. "In goede maar ook slechte tijden. Ik weet nog dat hij gestoken was door een wesp - daar bleek hij zwaar allergisch voor - en hij belandde in het ziekenhuis. Daarna ging hij een heel traject in met prikken in Haarlem. Daar bracht ik hem dan heen. Daardoor werd onze band alleen maar sterker. Hij was écht mijn beste vriend."

Songfestival Fanclub

Voor Anja was Peter vooral haar lieve broertje. "Hij was een lieverd, en als kind ook wel een beetje op zichzelf. Dat entertainen werd later echt zijn ding: hij wilde Gerard Joling worden. Hij kon niet zingen, maar wel playbacken als de beste. Dan ging hij als Tina Turner verkleed; daar kreeg je echt kippenvel van, zo goed."

Maar ook het Songfestival was een van Peters grote liefdes. "Dat was wel zijn ding, zijn feestje", weet San. "Daar nam hij ook echt een week voor vrij. En hij heeft de Eurovisie Songfestival Fanclub opgericht. Hij ging 'op' in die wereld. Hij ging namens de fanclub mee met Justine Palmelay en stond dan overal vooraan."

Tekst gaat verder onder de foto.

"Maar Peter was ook wel een beetje een pechvogel", aldus Anja. "Hij had vaak wat. We gingen ooit met onze ouders op vakantie in Oostenrijk en dan viel Peter midden in de brandnetels. Van top tot teen zat hij onder en kon niet lopen van de pijn en de jeuk. Dat was eigenlijk wel het begin van zijn 'pech-gebeuren'."

Daarna volgde zijn wespen-allergie en kreeg hij ook problemen met zijn knie. "Hij heeft toen een kunstknie gekregen, en hij liep daardoor ook met een brace. En zijn laatste operatie was aan zijn nek. Daar zat iets van een zenuw bekneld. Hij kon daarna nog maar een klein stukje met zijn hoofd draaien."

"We fietsten vaak bij elkaar langs, gewoon om even de koffieleuten", vertelt Anja. "We waren erg van de thrillerboeken en -series."

En ook San deed daaraan mee. "De boeken die we mooi vonden gingen van Peter naar mij, naar Anja en andersom." Het laatste boek dat Anja van haar broer kreeg, las ze in haar volkstuin aan de rand van Alkmaar op die bewuste Paaszondag.

"Het bizarre is dat mijn man en ik toen allemaal politiewagens, de helikopter en ambulance voorbij hoorden komen en wij hardop zeiden: 'daar moet wel iets groots aan de hand zijn'. Daarna zag ik op een nieuws-app dat er een persoon gevonden was. 'Dat is toch ook heel erg', zeiden wij tegen elkaar. Niet wetende dat dat voor mijn broer was."

SOS-armband leidt naar zijn zus

's Avonds krijgt Anja het slechte nieuws. "Het was 21.30 uur en we zaten 'Boer Zoekt Vrouw' te kijken toen de deurbel ging. Ik keek uit het raam en zag een vrouw en een man staan: 'We zijn van de recherche, mogen we binnenkomen?'. Ik dacht dat er iets in de buurt gebeurd was."

Toen ze vertelden dat er iemand gevonden was, wist Anja meteen dat het mis was. "Toen vroegen ze naar de kenmerken van Peter; hij had natuurlijk dat litteken op z'n knie en een paar tatoeages. Toen bleek het ook echt om mijn broer te gaan."

"Ik dacht eerst nog dat hij misschien gestoken was door een wesp. Maar ze zeiden dat het waarschijnlijk om een misdrijf ging. Ze hadden mij gevonden via zijn SOS-armband, daar staat mijn nummer in als contactpersoon. Zo is het gegaan", zegt ze geëmotioneerd. "Dan weet je eigenlijk even niet wat je overkomt."

Tekst gaat verder onder de foto.

We zijn inmiddels aangekomen bij een bankje in het duingebied. Er zit een kleine plaquette op met de tekst: 'Geniet van elke dag. Zon, zee, strand. Peter.' "Dit is Peter ten voeten uit", stellen de beide vrouwen. "Dat 'geniet elke dag', zei hij altijd en hij had die zin ook in zijn map staan waarin hij zijn wensen voor zijn eigen uitvaart en crematie had opgeschreven."

Peter in het zonnetje

"Je mag er verder geen persoonlijke informatie bij zetten", legt Anja uit. "Maar dit is dus Peters bankje. Het was een idee van mijn dochter. Met hulp van de burgemeester van Bergen en de boswachter hebben we dit kunnen regelen. Hier zit Peter lekker in het zonnetje en is hij vlak bij zijn geliefde strand en zee."

Waar het bankje precies staat willen ze beide niet aan de grote klok hangen. "Nee, het is niet op de plek waar hij gevonden is. Intimi weten waar het is en kunnen hier bij Peter zijn. Anderen komen het vanzelf tegen als ze hier lopen." Volgens Anja zou haar broer zijn eigen bankje geweldig hebben gevonden. "Alleen niet om deze reden", zegt ze in tranen. "Hij hield wel van 'shinen', en dat kan hij hier", vult San aan.

Tekst gaat verder onder de foto.

Nadat Anja hoort dat haar broer dood is, staat haar wereld op z'n kop. Ze belt op maandagochtend - Tweede Paasdag - met San, de beste vriendin en collega van Peter. "Ik voelde het ook meteen: er is iets aan de hand. Ze zegt: 'Pe is dood'. Verder weet ik het niet meer. Dat stukje ben ik even kwijt. Ik weet in ieder geval dat mijn gezin om me heen zat. Op mijn bed. Dat weet ik nog. Je wereld staat stil."

Anderhalf uur later belt San Anja terug. "Ik zeg. Kun je het nog een keer herhalen? Ik snap er echt de ballen niet van. Ze zei: 'ik ook niet'. We hebben die maandag nog wel het 'hoe, wat en wie' met elkaar doorgenomen, maar je komt er niet achter. En wie moeten we bellen, want je mag vanwege het onderzoek nog niet te veel naar buiten brengen."

Wanneer de volgende dag familierechercheurs bij Anja langskomen, is op haar verzoek ook San daar bij. "Die gingen ons, in jip-en-janneketaal gelukkig, alles nog weer vertellen. En dat wij elkaar aankeken zo van: 'jullie hebben het over heel iemand anders'. Weet je. Je hoort het. Je neemt het tot je. Maar er zit een heel verhaal achter waar wij geen weet van hadden, terwijl we bijna 24/7 met Peter in contact stonden."

"Die vrijdag ervoor waren we nog uiteten", vertelt San. "Zaterdags heeft 'ie gewerkt. En hij belde altijd als hij na z'n werk thuis was. En hij heeft zondagochtend Anja nog gesproken, zo van: 'wat ga je doen zus? Ik ga naar het strand. Maak er een mooie dag van, zus'. Het was die dag prachtig mooi weer en Peter was blij. Hij was weer in bloei, nadat hij het best wel moeilijk heeft gehad na die nekoperatie."

Dinsdagavond, 19 april, verschijnt Peter voor het eerst op televisie in 'Opsporing Verzocht'; met zijn foto en zijn naam, om te proberen de dader op te sporen. Om hen voor te bereiden op die uitzending horen Anja en San eerder die dag meer details over Peter. "Dat hij naakt was gevonden, kwam snoeihard binnen, bij mij en nog dubbel zo hard bij Anja. Het is natuurlijk haar broer."

Tekst gaat verder onder de foto.

Het seksleven van haar broer, daar was Anja zelf wat naïef in, geeft ze toe. "M'n dochter zei nog: 'mam, wat dacht je dat hij ging doen als hij ging stappen in Amsterdam. Da's heus niet alleen koffiedrinken'. Maar goed, ik was daar niet mee bezig."

"En dat snap ik wel", voegt San toe. "Want zo zagen we hem niet". Dat stuk van zijn leven hield Peter privé. "Maar nu kregen we er dus een heleboel vragen over van de recherche", vertelt Anja. "Vragen waarvan je denkt: 'halleluja'. En hoor je dingen waar je geen weet van hebt, en misschien wel nooit had willen weten van je broer."

Want Peter blijkt toch wel op datingsites te zitten. "Toen die websites een keer ter sprake kwamen zei hij er wel over: 'dat is gevaarlijk, dat moet je nooit doen'. Meer liet hij er niet over los, en kapte het onderwerp af. Terwijl hij, naar nu blijkt, dat zelf ook deed."

Steun van familierechercheurs

Na de eerste schok na de dood van Peter leven er dus heel veel vragen bij Anja en San. Vragen die door een tweetal familierechercheurs voor zover mogelijk worden beantwoord. "Die twee dames zijn echt fantastisch", vindt Anja. "Daar heb ik zoveel houvast aan gehad met alles wat er op ons pad kwam. Ze hielden San en mij van alles op de hoogte wat uit politieonderzoek kwam."

Het tweetal vormt een vangnet voor de vrouwen. "We konden altijd op ze terugvallen. Ik ben ze daar erg dankbaar voor", zegt Anja. "Ze hebben ons erg geholpen om door deze periode heen te komen. Het is net een film waar je in terecht komt als dit je overkomt: zwemmend in een wirwar van emoties en informatie. Je weet niet wat je meemaakt, maar zij vertelden op een heel menselijke manier de meest heftige dingen. En ook nu hebben we nog contact. Ik heb laatst nog een uur met ze aan de telefoon gezeten."

Naast de ondersteuning vanuit de politie, hebben Anja en San ook bij elkaar steun gevonden. "We kenden elkaar van zijn verjaardagen en de mantelzorg die we Peter boden", vertelt San. "Maar toen dit gebeurde hebben we elkaar een arm gegeven en we laten niet meer los."

"Weet je, ik ben mijn maat kwijt, maar heb er een vriendin voor terug. Dat is heel mooi, ook al is de aanleiding natuurlijk dramatisch." Ook Anja beaamt dat. "Zonder San had ik het niet gered. We kunnen heerlijk teuten over Peter. We lachen om wat hij deed, maar huilen ook samen om het verlies. Hij was zo speciaal voor ons beiden, dat kan ik met niemand anders zo delen."

Steeds naar de rechtbank, voor Peter

"Mij raak je niet meer kwijt, hoor", lacht San terwijl ze een arm om Anja heen slaat. Samen volgden ze ook alle pro-formazittingen in de rechtbank, die uiteindelijk leiden naar de inhoudelijke rechtszaak aanstaande dinsdag.

"Al die zittingen volgen is ook een stukje verwerking", legt Anja uit. "En het is naar Peter toe het enige wat we nog kunnen doen. Luisteren wat er verteld wordt; er voor hem zijn. Dat hele traject volgen we en maken we af. Daarna kunnen we het juridische gebeuren afsluiten."

Overmorgen moet Jent S. zich dus verantwoorden in de Alkmaarse rechtbank voor zijn rol in de dood van Peter. Dát hij daar iets mee te maken heeft, heeft hij eerder al bekend. Anja en San hopen na anderhalf jaar op antwoorden van de verdachte.

"Ik vind het maar spannend", geeft Anja toe. "Wat voor straf hij uiteindelijk krijgt, is het minst belangrijk", zeggen ze beiden. "We willen vooral weten wat er gebeurd is, en waarom. Dan vinden we hopelijk rust. Dan is het af en kunnen we ons leven weer oppakken", zegt Anja.

Bij het afscheid kijken de vriendinnen omhoog. "Het is mooi droog gebleven", constateren ze. Onderweg naar huis begint het te regenen.