Hond Charlie sterft akelige dood na eten van afvalresten: xylitol gevonden in bloed

De vele steunbetuigingen van buurtgenoten doet ze goed. ''Kijk hier, wéér een berichtje. Wat fijn'', wijst vader Alex op zijn telefoon. Maar de steun kan niet verhullen dat het gezin een dag na het overlijden van de bijna driejarige Charlie volkomen ondersteboven is van zijn dood. 

Alex en zijn dochter Eva doen geen moeite dat te verbergen. Alex: "Ik ben diep onder de indruk, want ik heb een vriend verloren. In de tegenwoordige wereld van geruzie en afzeiken was het een verademing dat Charlie er was. Hij was nou echt wat je noemt een trouwe hond.''

Reconstructie

Eva doet een poging het Hemelvaartweekeinde te reconstrueren. Ondanks de emoties, soms wordt het haar even te veel, gaat dat haar goed af. Haar verhaal begint zaterdag aan het eind van de middag als ze een boodschap bij de supermarkt aan de andere kant van de Leidsevaart combineert met het uitlaten van Charlie.

Op een onbewaakt ogenblik ziet ze hem langs de waterkant snuffelen tussen rottende etensresten. Ze herkent de avocado- en sinaasappelschillen waarvan ze weet dat deze gevaarlijk zijn voor honden. Maar er ligt ook een onbestemde substantie. Een huisvuilzak ontbreekt.  

Eva: ''Het zag er heel vies uit. Het leek op kots, maar dat was het niet. Ik was er niet helemaal gerust op. Aan de andere kant: Charlie at wel gekkere dingen. Hij heeft ooit een hele zeester uitgekotst.'' 

Epileptische aanvallen

Ze houdt hem zaterdagavond extra in de gaten, maar hij heeft dan nog nergens last van. Daardoor gaat Eva redelijk gerust naar bed. Toch gaat het die nacht mis. Alex: "Mijn vrouw maakte me wakker omdat het niet goed ging met Charlie. Hij had heel heftige epileptische aanvallen en zijn pupillen waren enorm groot. Ook voelde hij heel warm, het leek wel alsof zijn bloed kookte. Echt heel naar om te zien. We wisten niet precies wat te doen. Als een mens onwel wordt, bel je een ambulance. Maar wat doe je als het je hond overkomt?'' 

Tekst loopt door na de foto.

Na wat bellen, kunnen ze terecht in het Medisch Centrum voor Dieren in Amsterdam (MCD). Het wordt een horrorrit. Charlie houdt niets binnen. Op de achterbank probeert Eva hem zo goed en zo kwaad als dat gaat met water koel te houden. Bij het MCD blijkt dat Charlies bloedsuikerspiegel uitzonderlijk laag is. Maar de epileptische aanvallen stoppen. Dat stemt de behandelend arts voorzichtig optimistisch. Wel worden er sporen van de suikervervanger xylitol in zijn bloed aangetroffen. Deze kan rampzalige gevolgen hebben voor honden.  

Inslapen

Terwijl Charlie vecht voor zijn leven, rijdt het radeloze gezin in de vroege ochtend doodmoe terug naar Haarlem. In de loop van zondag krijgen ze het verzoek om terug te keren. Alex: ''De arts zei verder niet zoveel, maar ik kon er wel uit opmaken welke kant het opging.'' Eva: ''Ik wilde er niets van weten, maar het werd me snel duidelijk dat het beter was Charlie te laten inslapen. Wat een afschuwelijk moment!''     

Hoe zwaar het ook is, ze gaan die dag toch kijken op de plek waar de hond heeft gegeten van de rottende afvalresten die hem fataal zijn geworden. Er komt ze al van verre een walm tegemoet van de ondefinieerbare substantie die Eva de dag ervoor had zien liggen. Alex: ''Het stonk enorm, echt zo'n chemische lucht.''

Tekst loopt door na de foto. 

Om te voorkomen dat andere honden ervan eten, halen ze het zoveel mogelijk weg. Een deel gaat mee naar huis. Het ligt nog steeds in de vriezer. Alex zoekt een laboratorium dat misschien zijn vragen kan beantwoorden: zat híer de xylitol in en bevat de raadselachtige substantie nog méér schadelijke stoffen?

Alex heeft geen aangifte gedaan. "Dat is lastig, wáár moet ik precies aangifte van doen?" Maar hij is wel achterdochtig. ''Laten we eerlijk zijn: je hoort gekke dingen de laatste tijd. Stel dat er iemand is geweest die het op huisdieren heeft gemunt, dan is het belangrijk dat hondenbezitters daarvan op de hoogte zijn. We hopen dat andere mensen niet hetzelfde overkomt.''

Eva: ''Daarom vinden we het ook belangrijk ons verhaal te doen. Zodat mensen niet maar van alles op straat gooien. En dat baasjes gewaarschuwd zijn. Je moet bij het uitlaten echt goed oppassen dat je hond geen giftige dingen eet.'' 

''Dit komt zo vreselijk hard aan! Dat we Charlie nooit meer zullen uitlaten, is bijna niet te bevatten. Hij was onze eerste hond. Hij hoorde er echt bij. En heeft iets toegevoegd aan mijn leven. Door hem heb ik tijdens het uitlaten mijn buurt en de mensen hier beter leren kennen. Ik durf te zeggen dat ik dankzij Charlie een prettiger mens ben geworden'', vertelt Alex.  

Ze hebben hun labrador zondag naar dierencrematorium Westerhout in Beverwijk gebracht. Deze week wordt hij gecremeerd. Het gezin hoopt de as van de hond op het strand te kunnen uitstrooien. ''Een toepasselijker plek is er niet'', zegt Alex. ''Zwemmen deed hij graag en kon hij goed.''