Marten Fisher bouwt aan gigantisch nieuw pronkstuk voor Heemskerkse Bankjes Parade

De Bankjes Parade is een route door Heemskerk die wandelaars langs allerlei kunstzinnige bankjes leidt. De route is bedoeld om het dorp te verfraaien en ouderen een rustmoment te bieden. Inmiddels staan er verspreid door het dorp zestien bankjes, en Marten maakt het nieuwste bankje.

Hij kwakt een grote schep cement op zijn plamuurmes en propt het op het kunstwerk. "Zo, ik moet een beetje tempo maken, de eerste laag moet er vandaag opzitten. Eigenlijk had het al op 1 juli af moeten zijn."

Met een geconcentreerde blik spatelt hij een nieuwe schep op het mes en drukt deze aan op de achterkant. "Het moet ook gewoon stevig zijn", zegt hij terwijl hij naarstig doorwerkt. "Gelukkig heb ik Laurens vandaag bij me. Hij is een allround timmerman en weet wat hij doet. Op die manier krijg ik steeds meer kennis van het bouwvak."

Het is van de weinige disciplines waar Marten zich aanvankelijk nog niet mee bezighield. Hij is een kunstenaar in de breedste zin van het woord. Hij maakt muziek, theater, produceert en creëert kunst. En nu dus ook een bankje: "Het is één groot uitprobeersel."

Gigantisch

"Ik had in januari de opening van mijn expositie 'In mijn eentje' in de Broedmachine", vertelt hij. Toen kwamen Ruud van Zon, de initiatiefnemer van de Bankjes Parade, en zijn vrouw langs. Hij vroeg me of ik een bankje voor de parade wilde maken en ik zei: ja!"

Marten boetseerde een miniatuur van zijn idee en gaf aan Ruud aan dat hij binnen de kaders van drie meter een bankje zou maken. Later maakte hij de afmetingen iets kleiner en stelde de offerte op. Waarop Ruud heel standvastig reageerde dat het bankje wel drie meter moest worden.

Stoorzender

Een uitdaging voor de creatieveling. "Ik had nog nooit iets groters gemaakt dan een kleiprojectje, dus dat maakte me wel een beetje zenuwachtig. Maar ik dacht: fuck it, ik doe het. Ik zie wel waar het schip strandt."

Inmiddels is hij al maanden bezig met het werk en begint zijn idee langzamerhand tot leven te komen. "Gelukkig heb ik mensen zoals Laurens en Annabel om me heen. Zij hebben me heel fijn geholpen. Als ik alleen ben, ben ik heel druk bezig met nadenken en hopen dat de stappen die ik neem goed zijn. Daarnaast helpt Harrie Otten me al vanaf het begin; hij heeft ook de Schaatsbank gemaakt."

Op de vraag of hij al veel tegenslagen heeft gehad, zegt hij dan ook volmondig: "Ja, in iedere fase wel wat." Waarop Annabel hem aanvult: "Je hebt ook gewoon veel creatieve ingevingen gehad die zomaar je leven binnenvielen." Marten: "Oh ja, die EK-plaat was wel een grote stoorzender."

Marten pakt weer een klodder cement en duwt het met overtuiging op het gigantische werk. "Zo, volgens Laurens kunnen we de volgende laag, die erop moet, smeren. Dat gaat makkelijker. Vervolgens moet 'ie uitharden, komt er een primer op en dan kan ik kleuren. Nou, daar zie ik geen probleem in, dat doe ik altijd."

Hij neemt even afstand van zijn werk en observeert het met een kritische blik. "Ja, dan moet het eind augustus wel af zijn."

Geschenk

Het is de bedoeling dat het drie meter hoge werk op het kruispunt bij het Piet Blom-gebouw komt te staan. "Daar moeten we ons nog wel even voor inzetten, maar dat komt wel goed. Je moet een gegeven bankje niet in de bek kijken." Wat voor bankje het precies wordt, houdt hij nog even geheim.