Paralympisch roeister Esther van der Loos (55) uitgezwaaid door roeiclub

De hele kantine staat vol om Esther een hart onder de riem te steken. Er is gebak, een spandoek ('Zet hem op kanjers!') én een olympische vlam. Het doet de roeister zichtbaar wat.  

De Paralympische Spelen van Rio de Janeiro in 2016 waren de laatste waar ze aan meedeed. Nu zou ze in het begeleidend team zitten, totdat er dus een plek vrijkwam. "Ik vind roeien nog steeds heel leuk, ik twijfelde alleen of ik het wel aankon. Ik was er zo'n lange tijd uit", zegt ze. "Maar ik dacht ook: als ik het niet doe gaat dat nummer helemaal niet door. Daar krijg ik waarschijnlijk heel veel spijt van. Ik kan het proberen."

Op elkaar ingespeeld

Bij dat proberen tijdens de training kwam ze erachter dat het prima ging. Dat kwam ook door haar teamgenoot Corné. "Het is eigenlijk nog steeds m'n maatje. Hij overnacht doordeweeks al elf jaar bij mij omdat hij ver woont. Het was heel makkelijk om in te stappen, omdat we weten wat we aan elkaar hebben."

Tekst loopt door onder de foto.

Corné is blij met Esthers deelname, anders had hij niet mee kunnen doen aan de Spelen. Hij is lovend: "Voor haar ongeluk (in 1999, red.) was ze heel fanatiek bezig met schaatsen, op een aanzienlijk niveau. Daarna heeft ze haar passie gevonden in het roeien en dat doet ze al jaren met volle overgave. Ze is een sportvrouw in hart en nieren."

En hoe zit het met de kansen? Kan je weer de boot instappen als 55-jarige en meedoen om de prijzen? Niet zomaar, maar Esther is nog bijzonder fit en merkte dat zij en Corné het niveau best aankunnen. "Ik denk dat van de tien ploegen er acht kans maken op een medaille. Dus ik denk dat het heel spannend gaat worden om de A-finale te halen. Dat is het doel en mochten we die halen gaan we uiteraard voor een medaille, maar ik weet het niet. Eerst maar eens die A-finale halen, haha."