82-jarige Judith moet na brand bij buren voorlopig elders slapen

"De buren waar de brand begon, komen vanavond terug van vakantie. Dat is ook naar thuiskomen." De 82-jarige Judith Jonker-Stekelenburg zit in haar eigen stoel in de voorkamer, maar vannacht moest ze in een nabij gelegen hotel slapen. Ze woont zelfstandig, maar is bijna blind en moeilijk ter been. Niet in haar vertrouwde huis slapen is voor haar een hele opgave. "Hier weet ik waar alles staat, daar wist ik niet waar het knopje van het koffiezetapparaat zit." 

Sinds 1992 woont ze in de Molijnstraat. Vorig jaar waren haar huis en dat van de buren nog bespaard gebleven tijdens storm Poly. De Haarlemse straat werd wereldnieuws omdat een rij bomen tegelijk omwaaiden tegen de daken van de woningen. "Aan de voorkant van mijn huis gingen de bomen niet om. Nu zijn wij aan de beurt." 

Bij schilderwerkzaamheden vatte het dak van één van de woningen rond 15.00 uur vlam. Ondanks verwoede bluspogingen, kroop het vuur onder de dakpannen door naar de buren. Dus ook de slaapkamer van de oude buurvrouw is volledig verwoest. 

Ommetje

Judith was op het moment dat de brand uitbrak een ommetje aan het maken in de buurt. "De hulp had net mijn huis schoongemaakt. Na een dutje ging ik even wandelen en heb nog een blouse gekocht voor de bruiloft waar ik vandaag eigenlijk naartoe zou gaan. Maar toen kreeg ik een telefoontje van mijn dochter dat het huis van de buren in brand stond en dat de vlammen ook naar mijn huis trokken." 

De schrik zit er vanaf dat moment goed in. Judith wordt tegengehouden bij de afzetting in de straat en ziet de vele brandweerwagens. De overburen ontfermen zich over haar en haar buren. Toen de brand uit was, mocht ze nog even in het avondschemer een paar spullen uit huis halen. 

Woonruimte gezocht

"Maar waar ik nu naartoe moet, weet ik echt niet." Judith kan straks wel een weekje logeren in het huis van haar dochter. "Maar dat is in Amsterdam op twee hoog. Dat is voor langere tijd geen doen." Ze krijgt er een knoop van in haar maag. "Ik weet het echt even niet meer." Ze hoopt dat ze een tijdelijke woning kan betrekken of in een zorghotel terecht kan. 

Tekst gaat door na de foto. 

Ondertussen verzamelt dochter Reineke nog een kam, shampoo, een paar sloffen, wat rokerig ruikende bloesjes en haar loeplamp. "Zodat ik mijn appjes op mijn tablet wel kan lezen." Judith Jonker-Stekelenburg blijft in ieder geval dit weekend nog in het hotel.

Wat belangrijk is

"Het is wel een spoedcursus onthechten", vindt haar dochter. "Je weet nu wel weer wat er belangrijk is." En wat voor Judith zelf het belangrijkste blijkt te zijn, is de hulp die direct werd aangeboden door de buren. "We werden met z'n allen zo fijn opgevangen aan de overkant. Die buurvrouw gaat zelfs nu mijn kleinkind, die het wat moeilijk heeft in het onderwijs, bijles wiskunde geven. Dat hebben ze daar gisteravond zo afgesproken. Komt er toch nog wat goeds uit deze ellende."