Daniëlle is vertrouwenspersoon op het Martinuscollege: 'Luister naar wat je voelt"

Je werkt nu 19 jaar op het Martinuscollege. Is er veel veranderd op school? 

"Wat je merkt, is dat veel jongeren tegenwoordig niet zo sociaal vaardig meer zijn. De helft van het sociale leven speelt zich af op de telefoon. Daar is het gemakkelijker om gemeen te zijn, dan in het echte leven. En de afgelopen jaren heeft corona veel invloed gehad en niet op een positieve manier. In een cruciale fase hebben ze twee jaar lang thuisgezeten en zijn ze niet met elkaar omgegaan. Daar moet weer aan gewerkt worden. Het wordt wel weer iets beter."

Hoe zorg je als docent voor verbetering?

"Ik ben nu tien jaar mentor en heb in die rol veel gesprekjes met kinderen. Dan vraag ik: hoe gaat het, hoe voel je je, hoe ervaar je de klas? Soms moet je er wat meer tijd voor uittrekken dan je vooraf zou willen."

"Ik probeer erg uit te dragen dat je mag zijn wie je bent. Luister maar naar je lijf en spreek dat maar uit. Luister ook eens naar je onderbuikgevoel en leer kinderen daarmee omgaan. Dat wordt nog nergens gedoceerd. En als iemand hier iets tegen iemand iets zegt, krijg je een biertje in je handen gedrukt en is het weer goed. Daarom is mijn advies: leer te luisteren naar wat je voelt."

Welke rol speelt de mobiele telefoon en het gebruik van social media? 

"Het oordeel op social media is zoveel harder, bijvoorbeeld onder berichten. Dat vind ik jammer. We kunnen echt een stuk liever zijn voor elkaar. De telefoons zijn nu uit de klas geweerd en dus is er weer veel meer contact onderling. En dat is ook wel weer leuk."

Wat doet een vertrouwenspersoon? 

"De titel is geschoold contactpersoon. Mijn rol in school is er meer voor de grote dingen. Daaronder zitten de mentoren en ondersteuningsbegeleiders. Als leerlingen of collega's mij vinden, dan is er echt wel iets aan de hand. Als schoolopleider leidt ik veel jonge leraren op en zij komen soms ook met vragen."

"Je handelt in het belang van het kind. Het kan gebeuren dat een kind bij mij komt en vertelt dat ze wordt mishandeld door haar vader. Dan moet ik zeggen: ik ga met je ouders in gesprek. 'Maar', zegt ze dan: 'dan krijg ik nog meer klappen'. Wat doe je dan? Gelukkig zijn er wat mensen die met dit soort zaken ervaring hebben en ik weet ook welke routes er bestaan die gevolgd kunnen worden." 

Is de rol van ouders ook veranderd? 

"Tijdens werkweken gaan we jaarlijks met een groep leerlingen naar Londen. Van één meisje van 15 jaar, dat suikerziekte had, was de insulinepomp stuk. Zij ging met een voor haar onbekende docent naar een vreemd ziekenhuis. We zochten contact met haar ouders en werd nogal laconiek over gedaan. En toen we bij school de bus weer uitstapten, gingen ze gewoon naar huis."

"Het gaat mij niet om het 'dank je wel', maar kom even langs en vraag hoe het is gegaan. Ook voor je dochter. Als ouders zo reageren en je voelt je zelf een keer rot: wat doe je dan? Kun je dan bij je ouders terecht? Ik kan me voorstellen dat dat soms best een puzzel is als je je pubertijd bevindt." 

Welke rol speelt de West-Friese cultuur, die over het algemeen als gesloten wordt ervaren? 

"Ik kom zelf uit de regio en het wordt vaak de West-Friese nuchterheid genoemd. Dat is onze valkuil hier. De alcoholgrens die is gesteld, wordt hier niet aangehouden. Vorige week miste ik een dag na de Harddraverij in Enkhuizen gewoon kinderen in de klas, die nog te jong zijn om te drinken. En ik weet dat ze geen griep hebben. Het praten over hoe je je voelt, wordt hier niet vaak gedaan." 

Zie je een oplossing? 

"Op de lange termijn wel. Dingen als yoga of mindfulness worden steeds meer normaal gevonden, ook hier. Het is een kwestie van volhouden en hier en daar zaadjes planten. Ik probeer in de les open te zijn over wie ik ben, bijvoorbeeld door vakantiefoto's te laten zien in de eerste les. Daarmee breek je het ijs. Ik zeg ook tegen nieuwe docenten vaak: deel wat met de leerlingen. Dan kom je gemakkelijker in contact. De leerlingen willen vaak wel contact, maar weten vaak niet hoe dat moet."