Haarlemse Hajo wint prijs met cartoon over Wilders: "Misschien is hij er wel trots op"

De inspiratie komt van boven bij Hajo de Reijger. Hoog in zijn huis, op de plek waar vroeger het koor plaatsnam, zit de cartoonist te werken. De voormalige kerk is nu een kunstzinnig ingericht appartement waar hij met zijn gezin woont, dat genoeg inspiratie biedt. Op deze plek tekende Hajo de cartoon die hem nu de Inktspotprijs heeft opgeleverd.

Beste politieke cartoon

De Inktspotprijs is een onderscheiding voor de beste politieke cartoon van het afgelopen jaar. De prijs wordt uitgereikt aan de tekenaar die een actuele politieke situatie op de meest treffende en humoristische manier weet te vatten. Hajo kreeg de prijs afgelopen dinsdag uitgereikt in Perscentrum Nieuwspoort in Den Haag.

Tekst loopt door onder de foto.

De prijs, een bokaal in de vorm van een duiveltje dat uit een inktpot opstijgt, staat nu in Hajo’s werkkamer, vlak naast het grote touchscreen waar hij met een styluspen op tekent. Op dat scherm toont hij de winnende cartoon nog eens tevoorschijn. “Nee”, zegt hij terugkijkend, “toen ik hem maakte, had ik niet verwacht dat ik hier een prijs mee zou winnen.” Hajo maakte de tekening in november vorig jaar, vlak na de landelijke verkiezingen.

Uitgestoken middelvingers

De tekening verbeeldt Geert Wilders, maar dan in de vorm van de Prinsenzaal op het Binnenhof. Zijn mond is de ingang, zijn armen en uitgestoken middelvingers vormen de torens. “Hij heeft lak aan de omgangsvormen", legt Hajo uit. "Hij steekt zijn middelvinger op naar het Binnenhof, naar Den Haag, maar ook naar de buitenwereld."

Wilders heeft de cartoon zelf ook opgemerkt, sinds de publiciteit rond de prijsuitreiking. "Mijn middelvingers winnen een prijs?", twitterde de PVV-voorman inclusief een emoticon die verbazing moet uitdrukken. Hajo: “Ik denk ook niet dat hij het per se als een belediging opvat. Het is natuurlijk ook gewoon zijn stijl, zich afkeren van de Haagse gewoontes. Misschien is hij er wel trots op.”

Tekst loopt door onder de cartoon.

De rustige, bedachtzaam formulerende Hajo is er sowieso de persoon niet naar om iemand keihard aan te vallen. Geen harde statements en überhaupt weinig tekst in zijn cartoons. “Ik ben geen tekenaar die er met gestrekt been in gaat. Ik geef de lezer liever iets om even over na te denken.”

Bos bloemen

Die lezer is de abonnee van NRC, de krant die de cartoons van Hajo publiceert. Op het kookeiland in de ruime woonkamer staat een bos bloemen, die de hoofdredacteur van NRC hem vanochtend toestuurde. Plots staat Hajo in het middelpunt van de belangstelling, terwijl de Haarlemmer normaal gesproken solistisch te werk gaat. 

Hij is niet bang om hierdoor onderdeel te worden van de Haagse kaasstolp. “Ik koester mijn afstand tot Den Haag, ik blijf gewoon lekker rustig hier vanuit Haarlem werken. Voor mijn andere opdrachten ben ik al genoeg onder de mensen.” Hajo is naast tekenaar van spotprenten ook live cartoonist. In die hoedanigheid legt hij congressen of lezingen op ludieke wijze vast.

Tekst loopt door onder de foto.

De politieke cartoons maakt hij daarentegen in stilte, in zijn werkkamer in Haarlem. “Ik volg het nieuws via de kranten, via internet en op basis daarvan vorm ik een mening en kom ik tot een cartoon. Ik ben en blijf een buitenstaander. En ik vind het heerlijk om tijdens mijn pauze een rondje door deze stad te kunnen wandelen.”

Haarlemse Stripdagen

Hoe solistisch Hajo ook te werk gaat, buiten de stad zou hij niet kunnen werken. “Voor mij is het heel belangrijk dat ik na het werk met mensen praat, ideeën uitwissel en inspiratie opdoe. De Stripdagen vind ik een mooi evenement in Haarlem. En vergis je niet, er wonen veel goede tekenaars in Haarlem.”

Hajo noemt Thé Tjong Khing, Joost Swarte, Trik. “Dat is mooi, je kunt die hier gewoon allemaal tegenkomen of in de kroeg mee afspreken.” Als de inspiratie in de voormalige kerk niet meer komt, dan kan die altijd nog worden gezocht aan de toog.