Chris (18) zit op het Martinuscollege in Grootebroek. Al een lange tijd voelt hij dat hij liever als vrouw geboren had willen worden. Inmiddels heeft hij het volledig geaccepteerd en wil hij in transitie. Maar de wachttijd voor alleen al een intakegesprek is 3,5 jaar.
De eerste signalen kwamen in januari 2023. Chris ging naar de Zeeman met een vriend om daar een beha te passen. Deze vriend is al langere tijd transgender en open over zijn transitie. "Met zijn begeleiding ben ik erachter gekomen. Dit heeft er bij mij voor gezorgd dat ik er zeker van ben. Het was een push in de goede richting", vertelt Chris.
Beklemmend
"In het begin had ik het er weleens erover met een paar andere vrienden. Kleine dingen, zoals: ik had het misschien leuker gevonden als ik als meisje was geboren." Door met mensen te praten en meer over het onderwerp te lezen begreep Chris beter wat hij doormaakte.
"Wat mij betreft duurt dit lichaam me al 18 jaar te lang"
De vriendengroep, zijn ouders en de mentor van Chris weten ervan, verder niemand. "Het is beklemmend om dan alsnog als jongen door het leven te gaan. Ik zou het heel graag anders willen. Als mensen mij Chris noemen doet het pijn, dat is niet wie ik ben." De vriendengroep waarmee hij in de pauze zit, noemt hem al Jasmine. "Het is fijn om dat soort mensen te hebben, zij steunen mij."
Wachttijd
De wachttijd voor een intakegesprek duurt maar liefst 3,5 jaar. Dat maakt het uitzichtloos voor Chris. "Voordat de hormonen volledig effect hebben duurt dat weer tussen de 3 en 5 jaar. Wat mij betreft duurt dit lichaam me al 18 jaar te lang."
Zijn stemming wisselt dagelijks. "De ene ochtend denk ik, ik wil blijven liggen, de andere dag gaat het en soms denk ik: ik woon op zolder en kan het raam openzetten. Ik heb een fles drank op mijn kamer om mijn gevoelens een plek te geven. Soms wil ik juist niets voelen en soms juist heel veel."
Ook in Grootebroek
Kleding en make-up kunnen veel veranderen volgens Chris, maar niet zijn lichaamsbouw. "Het is een drempel om me vrouwelijk te gaan kleden, vooral hier in het dorp. Ik droeg een keer een crop top op school en kreeg daar gelijk nare opmerkingen over." Twijfels over gender zijn er echt niet alleen in Amerika, zoals het online misschien lijkt, zegt Chris. "Het is geen ver-van-je-bed-show, het speelt ook hier in Grootebroek."
De ouders van Chris reageerden niet zoals hij had gehoopt, maar toch begrijpt hij ook dat dit voor hen wennen is. "Het is een proces voor hen, ze zijn er niet op tegen, ze willen mij ook helpen. Zij moeten toch afscheid nemen van Chris, ze kennen me al 18 jaar op deze manier."
Chris las vroeger zelf altijd verhalen over transgenders en hun transitie, nu is het zijn tijd om zijn verhaal te vertellen. "Ik wil mensen laten weten dat ze niet de enige zijn. Het voelt soms uitzichtloos, maar uiteindelijk is er een pad dat je kunt bewandelen. Je moet echt mensen hebben waar je het mee kan bespreken." Hij is blij dat hij dat inmiddels heeft gevonden.
De naam van Chris is gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
Hulplijn
Denk je aan zelfdoding? Neem dan 24/7 gratis en anoniem contact op met 0800-0113 of chat op 113.nl
Het Nederlands Instituut van Psychologen (NIP) en de organisatie 113 Zelfmoordpreventie hopen te voorkomen dat jongvolwassenen de hand aan zichzelf slaan dankzij een nieuwe hulpsite: ikvoelmerot.nl. Ze kunnen er onder meer terecht voor praktische tips om hun gevoelens aan te pakken en informatie over hoe ze de weg kunnen vinden naar laagdrempelige steun en professionele hulp.
West-Friese jongeren hebben meer last van eenzaamheid, stress en psychische klachten dan de gemiddelde Nederlandse jongeren. Onze West-Friese redactie is daarom één week lang te vinden in lokaal BO.31 op het Martinuscollege in Grootebroek en gaat in gesprek met jongeren en zorgprofessionals. Vanuit alle kanten: 360 graden.
Meepraten? Kom langs of laat van je horen via: [email protected]
Alle verhalen lees je op de themapagina: NH360 Stugge Zegger.