Kim (22) overwint onbekende ziekte en schittert in Videoland-hitserie

In de realityserie vertelt Kim, terwijl ze langs de terrassen van Mallorca loopt, vol overtuiging aan haar propper-collega's dat ze het wat rustiger aan gaat doen met alcohol. Slechts enkele ogenblikken later bestelt ze toch een Moët Chandon, dat ze later nonchalant wegzet als een 'cavaatje' — de goedkopere variant van bubbels.

"Ik heb geen ruggengraat, heel typerend. Uhm Chandon, cava? Wat maakt het uit", zegt ze lachend als ze terugblikt.

Zes weken lang volgde Videoland de Heemskerkse om dit soort momenten vast te leggen en een exclusief inkijkje te geven in het leven van een propper, iemand die bij een bar of discotheek mensen probeert over te halen naar binnen te gaan. Een avontuur dat ze in haar jonge jaren nog graag wilde meemaken, en waarin ook Videoland geïnteresseerd bleek. Iets wat de vlotte jonge dame zich een aantal jaar geleden nooit had kunnen voorstellen.

Tekst loopt door onder afbeelding.

Steeds dunner

Rond haar vijftiende begint Kim plotseling gewicht te verliezen. "Dat zou met mijn groei te maken kunnen hebben gehad, maar dat was bij mij niet het geval. Na de tweede klas was ik geen centimeter meer gegroeid." De oorzaak blijft onbekend, en Kim wordt steeds dunner.

Vlak voor haar examens belandt ze met een gevaarlijk lage hartslag in het ziekenhuis. Ze weegt op dat moment nog maar 32 kilo, zo'n 18 kilo te licht. Ondanks haar toestand heeft ze geen aandacht voor herstel; haar focus ligt obsessief op haar examens, die ze ondanks alle omstandigheden weet te halen.

Na haar examens wordt ze op een dieet van 3000 calorieën gezet en moet ze zich aan een rolstoelregime houden om aan te komen. Na twee weken wordt ze ontslagen uit het ziekenhuis. "Het hielp nauwelijks. Ik was maar 200 gram aangekomen."

29 kilo

In haar examenbubbel heeft Kim naast haar school nergens aandacht voor. Maar wanneer dat wegvalt merkt ze op dat er in de haar omgeving geruchten circuleren. "Ik merkte dat mensen over me roddelden. Ze dachten dat ik anorexia had. Dat werd zelfs hardop gezegd, maar dat was niet zo. Al die meningen deden echt iets met me, en ik raakte depressief."

De situatie verslechtert. "Ik kwam mijn bed niet meer uit en naast de ziekte waardoor ik gewicht verloor, ontwikkelde ik ook een dwangstoornis. Dat was het allerergste. Door die dwang kreeg ik zoveel stress dat ik ook nog een eetstoornis ontwikkelde. Geen anorexia, maar ik kon simpelweg niet meer eten."

Ze wordt opnieuw opgenomen. Haar dagen bestaan uit obsessieve handelingen van 's ochtends vroeg tot diep in de nacht. "Ik was continue bezig met die dwanghandelingen, waardoor ik nog meer afviel. Uiteindelijk woog ik nog maar 29 kilo. Het was echt kritiek. De artsen twijfelden of ik die nacht zou gaan overleven."

Tekst loopt door onder de foto.

Niet de enige

Kim komt terecht in een kliniek voor meisjes met een eetstoornis. "De kliniek voor dwangstoornissen zat vol, dus tegen mijn zin in werd ik hier geplaatst. Het was heel heftig. Er zijn meiden die zichzelf snijden of een overdosis pillen nemen. Maar aan de andere kant hebben we ook veel gemeen; we hebben allemaal iets. Het hielp me wel om te zien dat ik niet de enige ben."

Fysiek werd ze wat sterker, maar de dwang bleef aanwezig. Daarom besluiten haar ouders, tegen alle adviezen in, haar weer thuis te nemen. Samen met haar ouders en psycholoog stelde ze een lijst op met haar dwanghandelingen, waarvan ze elke dag één handeling zou afstrepen. "Ik sliep vaak bij mijn moeder omdat ik bang was dat ik dood zou gaan. Maar langzaam verdween de dwang en kom ik stap voor stap uit mijn depressie."

Onbekende ziekte

"Nu gaat het eigenlijk heel goed", benadrukt Kim. "Sinds ik te horen kreeg: je moet nu aan jezelf werken, anders is het te laat, is er iets in mij aangewakkerd. Ik ben een ander mens geworden. Positief denken en geloven dat het goedkomt, heeft me erdoorheen gesleept. Ik moest accepteren dat ik ziek was, want pas dan kun je geholpen worden."

Vooralsnog tasten de artsen in het duister over wat haar ziektebeeld precies is. "Ze vermoeden dat mijn lichaam te veel adrenaline aanmaakt, waardoor ik bij stress in een overlevingsmodus schiet. Als ik moe ben, krijg ik eerst nog een energieboost. Ik voel nauwelijks pijn en heb het eigenlijk nooit koud. Maar ik heb ermee leren leven. Ik weet nu gewoon dat ik een jas moet aantrekken, ook al heb ik het niet koud."

'Boeit me niets'

Hoe controversieel het ook klinkt, ergens is Kim 'dankbaar' voor wat ze heeft meegemaakt. "Het heeft me echt gevormd tot wie ik nu ben. Van een ziekte word je niet sterker, tenzij je er iets mee doet. Ik zie het nu als een kans om me te ontwikkelen, want uiteindelijk maakt het je alleen maar sterker. In het normale leven heb je geen tijd om soms stil te staan en te denken: wie ben ik nou eigenlijk? Ik werd gedwongen om echt tot mezelf te komen."

Sindsdien voelt Kim zich een nieuw mens. "Van nature was ik al vrolijk, maar nu ben ik veel socialer, kan ik me beter inleven en relativeer ik dingen makkelijker. De meningen van anderen interesseren me echt niet meer."

Haar optreden in de Videoland-serie levert haar vooral positieve reacties op. Alleen omdat ze Moët Chandon aanzag voor cava, krijgt ze wat commentaar. "Nou, ik heb de reacties gelezen en alleen maar gelachen."