Alles geven om vermissing op te lossen: "Onzekerheid is erger dan rouwverwerking"

Deze zomer waren er meerdere vermissingszaken in Noord-Holland. Rob Tukker is specialist vermiste personen en Erwin Sintenie is tegenwoordig woordvoerder bij de politie. Samen maakten ze al honderden vermissingen mee. Ieder met een eigen verhaal en met verschillende omstandigheden. Zo was het ook bij het trio recente vermissingen. "Elke zaak is anders. Het is echt maatwerk", zeiden ze eerder tegen NH over hoe een vermissing wordt aangepakt.

Er schuilt veel verdriet en onzekerheid achter vermissingszaken. Zeker bij de achterblijvers, die in onzekerheid verkeren over waar de bekende zich bevindt. En of hij of zij nog in leven is. "Het geeft een heel goed gevoel als je dat ene kleine meisje weer terugvindt, of die demente vrouw die zoek was", zegt Tukker. "Dat is natuurlijk heel fijn."

Impact is groot

Want de impact van een vermiste geliefde of bekende is ingrijpend, weet het duo. "Mensen verhuizen vaak niet voordat ze weten waar iemand is, ook al is hij of zij al zeven jaar weg. Omdat ze toch hoop koesteren dat diegene ineens weer voor de deur staat. Die zijn ook na zo'n lange tijd nog dagelijks bezig met zo'n vermissing."

Door het snel verzamelen van zoveel mogelijk informatie, hoopt de politie snel een compleet beeld te hebben van de vermiste persoon. In de hoop deze snel weer te vinden. In 70 tot 80 procent van de gevallen, keert de vermiste binnen twee dagen weer terug. "We halen alles uit de kast", zei Tukker al. 

Maar het loopt niet altijd goed af, weet Sintenie: "Er was eens iemand uit Oost-Europa, die hier een tweedehands auto wilde kopen. Hij had weinig geld en in de duinen een gat gegraven, om te schuilen tegen de kou. Maar dat gat stortte in. Wij kregen een melding met de informatie dat er een hoop zand was verplaatst en dat er een fiets bij stond. Samen met een collega zijn we toen gaan graven en troffen we een stoffelijk overschot aan. Hij stond in zijn thuisland als vermist opgegeven. Dan ben je toch blij dat zo iemand gevonden wordt, ook al leeft hij niet meer." 

Onzekerheid en verdriet

Volgens Sintenie zorgt de onzekerheid bij achterblijvers voor veel verdriet. "Wij komen natuurlijk niet altijd goed nieuws brengen. Soms vinden we een overleden iemand die al twee jaar vermist was. Dan is er natuurlijk veel verdriet, maar zijn de achterblijvers vaak ook blij dat er een einde komt aan de onzekerheid. De ervaring leert ook dat onzekerheid van een achterblijver erger is dan de rouwverwerking van een nabestaande. We doen ons best om mensen uit die onzekerheid te verlossen."

Het werk en het oplossen van vermissingszaken maakt ze trots. Sintenie: "Er spoelde eens een zeiler aan bij Razende Bol, bij Texel. Die was al 25 jaar vermist en kwam vermoedelijk uit Zweden. Toen hebben we alle Zweedse kranten aangeschreven, met een in het Zweeds vertaald persbericht. Zodoende kwamen we er na een melding en via DNA-onderzoek achter wie het was. En konden we hem toch thuisbrengen, tot opluchting van de dochters. Daar ben ik wel trots op."