Het wonder van Vogelenzang: dorpshuis vaart tegen de stroom in

Vrijdagmiddag 15.00 uur, wisseling van de wacht in dorpshuis Vogelenzang. De begeleiders van de dagbesteding zwaaien de senioren uit die met een busje worden opgehaald. Even later meldt Andrea zich. Zij draait vanaf 16.00 uur bardienst bij de groep Vogelenzangers die zich 'de Kerkuil' noemen. In de avond is er nog Jeugdhonk.

Het is business as usual voor de vrijwilligers van het dorpshuis. De activiteiten volgen elkaar op, zoals eigenlijk elke dag wel. Van tieners tot bewoners van het verzorgingstehuis. Van toneelspelers tot biljarters. Een grote variëteit aan groepen meldt zich gedurende de week in het zalencomplex aan de rand van het dorp. Het dorpshuis is een plek van ontmoeting voor Vogelenzang, maar ook voor de regio daaromheen.

Geboren en getogen

Wat is het geheim van Vogelenzang? Vergrijzing, individualisering, gebrek aan vrijwilligers: spelen dat soort ontwikkelingen hier helemaal niet? Han Dekker (74) en Astrid Verkerk (67) kijken bijna bedremmeld als hen dat wordt gevraagd. Han is geboren en getogen in Vogelenzang. Decennialang leidde hij het dorpshuis, tot hij het stokje in 2019 overdroeg aan Astrid.

Tekst gaat door onder de foto.

"Tuurlijk speelt dat allemaal wel", zegt Han. "In de jaren 90 is er echt heel veel veranderd in Vogelenzang. Er zijn wijken bij gekomen, er zijn verenigingen verloren gegaan. De toneelvereniging, de drumband, de carnavalsvereniging: ze zijn allemaal verdwenen." Maar het dorpshuis, dat is blijven bestaan.

De verklaring moet misschien gezocht worden in de geschiedenis van Vogelenzang. Han: "Toen ik jong was, toen werkte iedereen hier voor zichzelf. We waren allemaal zzp'ers, zal ik maar zeggen. Het merendeel van de inwoners zat in de bollen. Een groot deel kluste bij, met iets waar je handig in was. Dat moest ook wel. Het was geen vetpot."

Jubileumfeest

Ondernemerschap, het zit in de aard van de Vogelenzangers. En het is misschien wel de verklaring voor het succes van het dorpshuis, tegen de ontwikkeling in andere dorpen in. Dankzij dat succes vieren de vrijwilligers en bezoekers komende maanden het 50-jarig bestaan van het dorpshuis. Hoogtepunt is het grote jubileumfeest op 12 oktober. Dat wordt gegarandeerd volle bak met honderden bezoekers.

Tekst gaat door onder de foto.

Aanleiding voor de festiviteiten is niet het 50-jarig bestaan van het fysieke gebouw. Nee, wat dit najaar wordt gevierd, is het gouden jubileum van Stichting Het Dorpshuis. Op 14 oktober 1974 werd die opgericht om het streven naar een ontmoetingsplek in Vogelenzang concreet te maken. Het duurde jaren voordat dat er kwam. In de jaren ‘90 werd verhuisd naar de huidige locatie, aan de westkant van het dorp, tussen de tennisclub en voetbalvereniging in.

Geen afvoerputje

Han: "Men zegt weleens neerbuigend dat Vogelenzang het afvoerputje is van de gemeente Bloemendaal. Maar ik kan je vertellen: dat is niet zo. De samenwerking met de gemeente om dit onderkomen mogelijk te maken, was fantastisch. De taakverdeling was ook duidelijk. De gemeente maakte budget vrij om de bouw mogelijk te maken, met als voorwaarde dat wij het vervolgens zouden runnen. Zonder subsidie.”

Zo doppen de vrijwilligers van Dorpshuis Vogelenzang al decennia lang hun boontjes en zo blijven ze dat doen. Astrid: "Ik heb jarenlang een bestuursfunctie gehad voor een grote zorgorganisatie. Daar doe je heel veel ervaring mee op. Je draagt verantwoordelijkheid, ook in financieel opzicht. Die ervaring wilde ik niet verloren laten gaan. Toen mijn prepensioen begon en Han mij vroeg om voorzitter te worden, heb ik niet getwijfeld."

Tekst gaat door onder de foto.

Verhuren

De kunst is om een balans te vinden tussen een zakelijke koers en een warm hart naar de vrijwilligers. "We hebben hier prachtige faciliteiten." Astrid wijst om zich heen. "Kijk maar eens naar die gigantische theaterzaal. We hebben dan wel geen toneelvereniging meer in Vogelenzang, maar we kunnen de zaal wel verhuren aan theatergezelschappen uit de regio."

Astrid: "Hetzelfde geldt voor ons café. Dat is een perfecte plek om te verhuren voor een verjaardagsfeest. Maar dan heb je wel vrijwilligers nodig die achter de bar staan. Het is dan belangrijk om als voorzitter gezien te worden. Ze moeten niet het gevoel hebben dat ze er alleen voor staan. Zonder vrijwilligers zijn er geen activiteiten.

Tekst gaat door onder de foto.

Extra grote ramen

Astrid loodst het dorpshuis door een spannende periode. Er gebeurt van alles rond het dorpshuis. Er komt een nieuwe woonwijk, het parkeerterrein verandert in een parkje, de voetbal- en tennisvereniging krijgen een nieuw onderkomen en er wordt een kantine direct tegen het dorpshuis aan gebouwd. "Het contact tussen de verenigingen is goed", zegt Astrid. "En omdat er ramen aan de zijkant verdwijnen, krijgen we er extra grote ramen aan de voor- en achterkant voor terug."

De verbouwing van het onderkomen maakt Stichting Het Dorpshuis klaar voor de toekomst. Als de ondernemersgeest van de leiding hetzelfde blijft, dan zijn de activiteiten van dit najaar niet de laatste jubileumfeesten die hier worden georganiseerd.