Vlaggendrager Van Erven Dorens (89) blikt terug op Spelen in Rome

Het is 64 jaar geleden dat Van Erven Dorens met de driekleur in zijn knuisten het Olympisch Stadion van Rome inliep, maar hij herinnert zich nog ieder detail. Dat het 'een leuke ontspannen happening' was en dat het erg warm was die dag. Ook weet hij nog dat hij zijn taak serieus nam en tijdens de intocht strak voor zich uitkeek, dat hij Fanny Blankers-Koen (vier keer goud in Londen) ontmoette en dat hij onder de indruk was van de volle tribunes.

Onverwachte eer: het vaandeldragerschap

Het was een verrassing geweest voor de toenmalige speler van Laren. Hij wist van niks. Pas vlak voor de start van de Spelen kwamen het begeleidingsteam en zijn medespelers na de training om hem heen staan om hem te feliciteren. "Waarmee in Godsnaam?", vroeg hij, volkomen verbouwereerd. "Omdat je vader wordt", zei één van zijn ploeggenoten.

Dat grapje kon Van Erven Dorens best waarderen, maar hij kreeg pas echt een lach op zijn gezicht toen de mededeling volgde dat hij de Nederlandse vlaggendrager zou zijn. "Dat was wel wat ja, ik ben er nog steeds best trots op", zegt hij in de tuin van zijn huis in Bloemendaal.  

Dat hij aanvoerder was van het nationale elftal speelde een rol bij zijn keuze als vaandeldrager, zo heeft hij later begrepen. Maar de doorslag gaf zijn verleden als luitenant bij de commando's. Daar had hij leren marcheren en dat zou hem volgens het Nederlandse Olympische Comité van pas komen tijdens de openingsceremonie.

"Een bijzondere gebeurtenis, noemt hij het jaren later. "Of het mijn prestaties in het veld nadelig beïnvloedde? Nee, totaal niet. Het gaf geen extra druk. Ik zag het eerder als afleiding."

Glorie en teleurstelling

Zo glorieus als de intocht was, zo roemloos was de aftocht van de Nederlandse hockeyers, die slechts negende werden. Dat lag niet aan Van Erven Dorens. De spits was met zijn 26 jaar op de top van zijn kunnen en scoorde zes van de negen goals.

Waar het wél aan lag? Van Erven Dorens: "Moeilijk te zeggen. India en Pakistan waren moeilijk te verslaan, dat wist ik. Maar ik hoopte vooraf dat we bij de eerste vier konden eindigen. Onze grootste tegenstander was denk ik de hitte. We waren niet opgewassen tegen 39 graden."

"Maar dat was niet het enige. We lieten ons in de poulewedstrijd afbluffen door de bijzonder ruw spelende Nieuw-Zeelanders. Gerard Overdijkink raakte twee voortanden kwijt en Eddie Zwier raakte geblesseerd aan zijn arm. Dat heeft ons in het verdere verloop parten gespeeld."

Het leven na de Spelen

Na het toernooi neemt Van Erven Dorens, vader van televisiepresentator Beau van Erven Dorens, afscheid van Oranje. "Er moest brood op de plank komen", zegt hij met een lach. Hij gaat werken als ingenieur bij Conrad-Storck in Haarlem, producent van onder meer baggermachines. Dat is ook de reden dat hij met zijn gezin in Haarlem en later in Bloemendaal neerstrijkt.

Tekst gaat verder onder de foto.

Hij woont al jaren om de hoek bij de gelijknamige hockeyclub en is nog steeds vitaal genoeg om de thuiswedstrijden van het eerste te bezoeken. Na zijn loopbaan bij Laren speelde hij in zijn nadagen kort in het eerste en daarna tot op hoge leeftijd bij de veteranen van de club.

"Ik denk dat Nederland goud gaat winnen"

Van Erven Dorens volgt het hockey nog steeds op de voet en bereidt zich goed voor op de aanstaande Spelen. De hoofdjes van de spelers van Oranje liggen uitgeknipt op de keukentafel, zodat hij straks precies weet wie wie is. Hij geeft de Nederlandse ploeg een goede kans op goud in Parijs. "Ik vind het zo lafjes om me niet uit te spreken over hun kansen, dus zeg ik gewoon dat ze goud gaan winnen."