Verwarring op station Haarlem: nee, geen treinen, maar hoe zit het met de bussen?

De herinneringen gaan woensdagochtend ongewild terug naar de lockdowns van enkele jaren geleden. Waar het normaal gesproken krioelt van de aankomende en vooral vertrekkende forenzen, is het nu onheilspellend rustig. Op perron 3 en 5 van station Haarlem, waar normaal gesproken de treinen naar Amsterdam en Den Haag vertrekken, is om 7.00 uur niemand te bekennen.

Bijna niemand

Althans, bijna niemand. Daar komt Anna uit Haarlem de trap naar perron 3a opgelopen. Ze weet al hoe laat het is. “Ik hoorde het net van de bewaker in de fietsenstalling”, vertelt ze in het Engels. “Ik vond het al zo rustig. Ik moet nu wachten tot 8.00 uur, dan gaan de treinen weer rijden. Ik baal er wel een beetje van, want ik moet nu langer door op werk.”

Ze is een uitzondering, bevestigen ook een paar NS-medewerkers die een ommetje om het station maken. Eén van hen vertelt: “We zijn hier al sinds 5.00 uur. Er was toen echt helemaal niemand. Nu zie je wel wat meer mensen. Die vertellen wij wat er aan de hand is. Voor ons hoefde de staking niet zo. Maar als anderen niet werken, kunnen wij niet rijden. Dus lopen we maar gewoon een rondje.”

De staking is geïnitieerd door de vakbonden. Medewerkers van de NS en streekvervoerders voeren van 4.00 tot 8.00 uur actie voor een betere vroegpensioenregeling. Op de perrons van station Haarlem wordt dat duidelijk gecommuniceerd. De schermen die normaal gesproken de vertrektijden van de treinen aangeven laten er geen misverstand over bestaan: ‘deze trein rijdt niet’, staat in rood onder elke rit uit de dienstregeling.

Verwarring

Meer verwarring is er vóór het station, waar normaal gesproken de bussen aankomen en vertrekken. Dat komt door de schermen met de vertrektijden van de bussen, die minder duidelijk communiceren dan die van de NS. De reguliere dienstregeling wordt daarop getoond, met normale vertrektijden. Alsof de bussen elk moment kunnen vertrekken.

Het is de reden dat Ellen uit Haarlem tóch naar het station is gekomen. Ze moet naar het Spaarne Gasthuis, waar ze werkt. “Op het bord staat dat lijn 300 over één minuut vertrekt”, ziet ze vanaf de overkapping voor het station. “Vannacht reed mijn bus ook nog. Dus ik dacht: ik probeer het gewoon. Als de bus niet komt, dan loop ik terug naar huis en pak ik de fiets. Dat is geen ramp.”

Eerste bus van de ochtend

Eén minuut later loopt Ellen naar huis. Vlak daarna komt er in de verte alsnog een bus aangereden. Het is de eerste bus die deze ochtend op station Haarlem wordt waargenomen. De tientallen mensen die intussen onder de overkapping wachten op een bus, drommen naar het perron.

Vals alarm. Chauffeur Jules uit Zandvoort parkeert de bus aan de overzijde van het plein en stapt uit om een sigaret te roken. “Pas om 8.00 uur ga ik rijden”, zegt hij. Bang voor boze reacties is hij niet. “Ik heb hiervoor in de horeca gewerkt. Op de bus heb ik nog nooit stress gehad. Ik geniet altijd van mijn vaste ochtendrit met studenten en forenzen. Je bouwt een band op met de mensen.”

Blije gezichten

Jules geniet van zijn werk en staakt vanwege solidariteit met zijn collega’s. “We zijn toch de eerste die in de linie staan.” Dat levert soms chagrijn op, maar minstens zo vaak blije gezichten. Bijvoorbeeld als Jules om 7.58 uur zijn bus voor het vertrekperron parkeert en de reizigers kunnen instappen.