Politie en justitie hebben het cold case-onderzoek naar de dood van Mariska Mast stopgezet. In 2008 kwam de Hoornse om het leven tijdens een reis door Midden-Amerika. Lang werd gedacht aan een misdrijf, maar onderzoekers komen nu tot de conclusie dat een ongeluk het meest aannemelijk is.
De familie van Mariska werd gezamenlijk ingelicht tijdens een bijeenkomst. "Het nieuws kwam bij ze binnen als een mokerslag", vertelt Jos Peekel, teamleider generieke opsporing en verantwoordelijk voor het cold case onderzoek dat de naam Manado droeg.
Het is 2008 als de 23-jarige lerares Mariska Mast tijdens haar verblijf in Honduras om het leven komt. Na een gezellige avond gaat ze met duikinstructeur Dan Ross mee naar huis, die daar met de Zuid-Koreaanse huisgenote, Jisoo Han, woont.
Beiden vertellen later dat ze rond drie uur 's nachts gerommel horen in de badkamer. Die zit op slot en ze krijgen geen contact met Mariska. Als ze de deur uiteindelijk open krijgen, valt de Hoornse voorover en klapt met haar hoofd op de grond.
Dan en Jisoo Han verlenen eerste hulp en Mariska is dan nog bij kennis. Maar een paar uur later gaat het alsnog mis. De Hoornse wordt nog naar het ziekenhuis gebracht, maar hulp komt dan al te laat.
Gevlucht naar Australië
Dan wordt aangehouden door de politie. Hij wordt vrijgelaten, maar moet zijn paspoort inleveren, zodat hij niet kan vluchten. Hij levert zijn Britse paspoort in. Maar omdat hij ook de Australische nationaliteit heeft, weet hij uiteindelijk via Singapore naar Australië te vluchten. Ook Jisoo Han wordt gearresteerd, maar na een jaar voorarrest vrijgelaten, omdat ze onschuldig zou zijn.
De familie van Mariska probeert, ook met hulp van Peter R. de Vries, de waarheid boven tafel te krijgen. In Honduras blijkt twee keer sectie te zijn verricht op het lichaam van Mariska. "Daar zat een jaar tussen. De eerste keer zou ze door slaan en schoppen om het leven zijn gekomen. De tweede keer werd er gesproken over verwurging. Maar die laatste onderzoeker is uiteindelijk ontslagen vanwege corruptie", vertelt politieonderzoeker Jos Peekel.
Lichaam opgegraven voor nieuw onderzoek
Het is in 2011 dan ook de reden om het lichaam van Mariska op te graven en opnieuw te laten onderzoeken in het Belgische Antwerpen. De conclusie daar is dat ze een schedelbreuk aan de achterkant van haar hoofd heeft. Alles duidt op een misdrijf.
Maar Australië weigert Dan Ross uit te leveren aan Honduras en bij gebrek aan een verdrag met het land, staat ook Nederland machteloos. Maar dat verandert in 2017 als nota bene Mariska's vader zelf aan de bel trekt. "Hij vroeg zich af waarom het niet mogelijk is in Honduras onderzoek te doen als we het MH17-onderzoek wel in Oekraïne konden doen", vertelt Peekel.
Tekst gaat verder onder de foto.
Hij en zijn collega's gaan op onderzoek uit. En door een wetswijziging was het inmiddels wel mogelijk. "We zijn gestart met een klein team. We hadden het politiedossier van Honduras nodig, maar we hebben geen verdrag met het land en daar ook geen consulaat", legt de politieonderzoeker uit. "Maar via diplomatiek overleg kregen we uiteindelijk het dossier. We hebben ook gevraagd om het onderzoek over te nemen, maar daar hebben we nooit antwoord op gehad."
Betrokkenen gehoord en nieuw forensisch onderzoek
Enthousiast wordt de politie niet van het gedane onderzoek. "Het is niet zoals wij het zouden doen. En we hadden nog steeds heel veel vragen." Het dossier wordt doorgespit en er wordt gesproken met betrokkenen. Met de Oostenrijkse Barbara, die Mariska had ontmoet tijdens haar reis, maar ook met Peter R. de Vries.
Maar het liefst wil de politie spreken met Dan Ross. Omdat hij geen verdachte, maar alleen getuige is, kunnen de Australische autoriteiten hem niet dwingen. Toch stemt hij eind 2023 toe om in gesprek te gaan met de Nederlandse onderzoekers. Groot is de teleurstelling als hij enkele weken later via een advocaat toch laat weten af te zien van een afspraak.
"Dat was wel echt frustrerend", aldus Peekel. "We wilden weten of hij een samenhangend verhaal had en hadden nog veel onbeantwoorde vragen. Maar hij vond dat zijn eerdere verklaringen bij de politie in Honduras voldoende waren geweest."
Wat rest is het laatste sectierapport uit 2011 onder de loep te nemen. Het Nederlands Forensisch Instituut en het Maastrichts Universitair Centrum nemen het onderzoek voor hun rekening.
Nieuw forensisch onderzoek vindt fouten
"En daaruit bleek dat er geen schedelbreuk was, maar een schedelnaad zoals wij die allemaal hadden. Dat is verkeerd geïnterpreteerd. Het overlijden van Mariska komt door een verwonding aan de voorkant van haar hoofd."
Haar opnieuw opgraven voor onderzoek blijkt niet zinvol te zijn. En gezien de verklaringen en het laatste onderzoek kunnen de onderzoekers, maar één ding concluderen: niet een misdrijf, maar een ongeluk is het meest aannemelijk. En daarmee stopt dus ook het cold case onderzoek.
"Maar als Dan Ross zich alsnog meldt, dan gaan we zeker nog met hem spreken", vertelt politieonderzoeker Peekel." Ook kan de familie via de rechter zelf nog vervolgen door justitie proberen af te dwingen.
Vader Mariska: 'Zeer teleurstellend natuurlijk'
Op Facebook reageert de in Frankrijk wonende vader Herbert Mast teleurgesteld op het nieuws. Hij is er altijd van overtuigd geweest dat zijn dochter door een misdrijf om het leven is gekomen. "De 'specialisten' hebben de doodsoorzaak niet kunnen vinden, dus kon men ook niet zeggen dat het moord was. Zeer teleurstellend natuurlijk. Vele jaren heb ik mij er in verdiept en nu protest aantekenen heeft geen enkele zin. Het kost mij te veel stress en tijd. De zaak blijft dus onopgelost!"
Bekijk hieronder een reportage die we in 2016 maakten met de vader van Mariska Mast nog voordat het cold case onderzoek van start ging.
Herbert Mast over de dood van zijn dochter Mariska Mast - NH Nieuws