71-jarige man doodde eigen vrouw (68) om affaire, OM eist 10 jaar cel

Gerard en Lia waren 42 jaar getrouwd, hadden een dochter en waren opa en oma van een kleindochter. Voor zover hij wist, was er geen vuiltje aan de lucht, maar zijn vrouw bleek al acht jaar een affaire te hebben met iemand anders. In oktober kwam hij er achter. "Ze sprak vaak zogenaamd af met vriendinnen, wat achteraf maar één persoon bleek te zijn. Deze 'Eva' stuurde haar op een avond een berichtje toen zij al in bed lag: 'slaap je al?'"

"Dat vond ik gek. Ik vertrouwde het toch al niet, omdat ze in korte tijd wel heel vaak op stap wilde met haar 'vriendinnen'. Toen ik haar telefoon opende en de appjes zag met deze 'Eva', stortte mijn wereld in elkaar. Wat ik toen allemaal aan seksueel getinte berichten zag staan..."

Confrontatie

De volgende dag confronteerde hij Lia met zijn bevindingen. "Ik vroeg haar tot drie keer toe wie Eva was. Uiteindelijk gaf ze toe dat hij haar vriend was." Naar eigen zeggen was Gerard verdrietig toen ze het vertelde, maar hoopte hij wel nog steeds dat het goed zou komen. "Ik zei: 'Ik vergeet en vergeef alles, maar laten we doorgaan. En dat heb ik daarna elke dag herhaald."

Toen ze aanvankelijk besloot toch haar affaire te beëindigen, was Gerard 'ziels- en zielsgelukkig'. "En zij ook. Mijn wereld ging open, het was beter dan het in jaren was geweest."

Maar de vreugde was van korte duur: Lia kwam op haar besluit terug en koos toch definitief voor haar vriend en niet voor Gerard. Op 22 december, drie dagen voor kerst, kwam het tot de fatale uitbarsting. Op de dag zelf was er nog weinig aan de hand. Pas toen Lia ging slapen, besefte Gerard dat hij haar nog niet - zoals hij elke dag deed - vroeg of ze bij hem wilde blijven.

Wurging

"Dus ik zei: 'laten we ermee stoppen. Ik hou van je. Je houdt toch ook van mij?' Vervolgens riep ze heel hard 'NEE!'. En toen ging het licht uit bij mij." In een vlaag van verstandsverbijstering wurgde hij haar. Ondanks dat ze tegenstribbelde, liet hij niet los. Pas toen ze dood op de grond lag, realiseerde hij zich wat hij had gedaan. "En toen wilde ik mezelf ook van kant maken."

Gerard liep al eerder met zelfmoordgedachten rond. Toen wist familie hem ervan te weerhouden zichzelf van het leven te beroven. Maar nu was het naar zijn idee de enige optie. De volgende dag vond zijn dochter hem zwaargewond in de badkamer van zijn huis. In zijn telefoon stond een afscheidsbrief voor zijn dochter, kleindochter en andere familie en vrienden.

Tekst gaat hieronder verder.

Hij heeft een week in het ziekenhuis gelegen en werd al snel aangehouden. Hij zegt heel veel spijt te hebben van zijn daad. "Toen dacht ik er niet over na, maar dit had ik nooit mogen doen." Waarom hij niet losliet, toen ze duidelijk tegenstribbelde, kan hij niet verklaren.

Lia's broer en zus zijn woest op hun zwager. In hun slachtofferverklaringen vertellen ze hoe het gebeuren hen heeft geraakt. "Wat zij heeft gedaan, maakt niet dat jouw actie goed te praten valt. Gelukkig ben je niet dood en zul je moeten boeten voor wat je hebt gedaan", zegt haar zus. "Er gaan veel vragen door me heen", aldus haar broer. "Had ik haar kunnen helpen? Had dit voorkomen kunnen worden? En wat heeft jou bezield om tot deze daad te komen?"

"Ik vind het heel moeilijk om aan te geven hoe ik me voel", zegt hun enige dochter, die huilt als haar verklaring wordt voorgelezen. "Hoewel mijn vader nog leeft, ben ik toch in één klap mijn beide ouders kwijtgeraakt en mijn dochter haar opa en oma. Ik zie dat mijn vader worstelt en veel spijt heeft. Zelf zit ik in een tweestrijd. De daad keur ik af, maar hij is ook mijn vader."

Verminderd toerekeningsvatbaar

Het feit dat Gerard 71 jaar is en wordt behandeld voor kanker wordt door de officier van justitie niet als een verzachtende omstandigheid gezien. Wel is hij verminderd toerekeningsvatbaar verklaard: uit onderzoek van psychologen blijkt dat hij een persoonlijkheidsstoornis heeft met afhankelijke en narcistische trekken. De mededeling van Lia dat ze hem afwees en wilde verlaten, moet hem zo hebben geraakt dat hij geen grip meer op zichzelf had, vermoeden ze.

De officier van justitie zwakt de eis af van moord naar doodslag, aangezien niet is bewezen dat Gerard met een vooropgezet plan Lia om het leven heeft gebracht. Ze eist een gevangenisstraf van tien jaar. Zijn advocaat wijst erop dat er sprake moet zijn van maatwerk, gezien de leeftijd en gezondheid van Gerard, en vraagt om een lagere straf van vier jaar.

"Ik heb de grootst mogelijke spijt", zegt Gerard in zijn laatste woord. "Ik mis Lia elke dag en dat zal altijd zo blijven. En kan me voorstellen dat haar familie mij veracht, dat is hun goed recht."

De rechter doet op 14 juni uitspraak.