Erik en Ida openen al twee jaar hun hart én hun huis voor Oekraïense vluchtelingen

Ze worden door de Oekraïense vrouwen hun 'tweede familie genoemd'. Het zegt veel over de band die het stel uit Zwaagdijk heeft opgebouwd met het trio vrouwen dat afkomstig is uit Oost-Europa. Een lange reis startte in Kiev en leidde het drietal door Slowakije, Polen en Duitsland. Na veel omzwervingen kwamen de vrouwen uiteindelijk in Andijk terecht. 

Erik en Ida wonen sinds juni 2022 in een boerderij in Zwaagdijk, voor Erik de woning waar hij sinds zijn jeugd al wilde wonen. Een bijgebouw, dat eerder als praktijk diende, was 'over'. Erik: "We hebben ons snel bij de gemeente Medemblik gemeld, en gezegd dat wij wel Oekraïners konden opvangen. Waarom niet? Mijn broer had ook al een Oekraïense vrouw in huis, misschien speelde dat mee. En we hadden ruimte genoeg, zonde om er niets mee te doen. Als hier de pleuris uitbreekt, zouden we het ook fijn vinden als we ergens opgevangen zouden kunnen worden."

'Naar omstandigheden goed'

Het onderkomen werd snel in orde gemaakt en in augustus 2022 werd de komst van de drie vrouwen aangekondigd. Sindsdien maken ze deel uit van het leven van Erik en Ida, die met Lola en Bonnie twee dochters hebben. 

Ida vertelt: "Ze zijn natuurlijk het liefst in hun eigen land, maar het gaat gezien de omstandigheden goed met ze. We wonen apart, maar hebben best vaak contact. We vragen hoe het met ze gaat en helpen waar we kunnen. Ze bedanken ons heel vaak voor onze hulp, maar zij helpen ons net zo goed. We laten geregeld de babyfoon bij ze achter of ze laten de hond voor ons uit. Ze zijn nergens te beroerd voor."

Onlangs nog, nam Erik de 19-jarige Veronika mee naar haar eerste concert, in het Hoornse poppodium Manifesto. "En vorige maand ging ze met een vriendin mee naar Dijkpop. Dat vond ze helemaal geweldig."

Ook waren Veronika, Julia en Zenia 'natuurlijk' te gast op het uitgestelde huwelijksfeest van Erik en Ida. "Ze zijn dan echt wel blij, denk ik. Vaak komen aan het einde van de avond de foto's van vrienden en familie op tafel en wordt het wat emotioneler. Dat is ook niet zo gek."

In eerste instantie was de opvang gratis. "We hoeven er geen geld aan te verdienen", zegt Erik. "Maar dat wilden ze zelf niet meer, dus nu betalen ze een kleine vergoeding. Ook goed. Wij zullen ze er niet uit zetten. Al blijven ze nog vijf jaar, dat maakt ons niet uit. We hopen dat ze met hun salaris een buffer kunnen opbouwen voor de toekomst. Waar die dan ook ligt."