Nog geen verlossend nieuws voor nabestaanden van de WR6, de viskotter die ruim 57 jaar geleden verdween na een storm op zee. Wrakduikers deden eind juli opnieuw een poging om het schip te vinden ten noorden van het Duitse eiland Helgoland, maar daar troffen ze op de zeebodem een ander schip aan met een bijzonder verhaal.
Het is nog steeds een raadsel waar de viskotter WR6 op 11 januari 1967 is gezonken. Wrakduikers en Stichting Onderzoek Maritieme Vermisten zijn druk bezig om het wrak op te sporen, maar nog zonder resultaat. De zes duikers van Stichting Serenity Monitoring hebben ten noorden van Helgoland wel 82 mogelijke posities bestudeerd door middel van sonar, maar daarmee werd de WR6 niet gevonden.
Het wrak dat op de sonarbeelden het meest overeenkwam met de afmetingen van de WR6, bleek toch een ander schip te zijn. "Qua lengte en breedte kwam hij wel overeen, maar wat de WR6 sowieso had waren dubbele bolders. Toen ik bij dit wrak kwam zag ik direct dat er één bolder was. Toen wist ik direct al dat het niet de WR6 was", vertelt Bert Kremer, een van de duikers.
Brand
Het blijkt te gaan om een Duits schip. "Op de voorkant heb ik het deel schoongemaakt waar het visserijnummer staat", vertelt Kremer. Daar kunnen de duikers op lezen dat het niet om de WR6, maar de SD6 uit Friedrichskoog gaat. In 2007 is deze viskotter gezonken na een brand in de motor.
Iedereen kwam met de schrik vrij, maar het ongeluk heeft een grote impact gehad op de familie. Het lukt de wrakduikers om in contact te komen met Jan Voss, de eigenaar van de gezonken kotter. Ook sturen ze hem wat onderwaterbeelden. "Hij vertelde dat het schip van zijn vader was. De man had hem anderhalf jaar voor het ongeluk overgenomen en volledig gerenoveerd. Hij was behoorlijk emotioneel toen hij de beelden zag die wij gemaakt hadden van zijn schip."
De romp was nog intact, maar de stuurhut was door brand gesmolten", beschrijft Bert. "De mast was boven de lummels van de gieken afgebroken en lag op het voordek. De gieken lagen over de boorden en de visbomen lagen op de zeebodem alsof het nog aan het vissen was."
In onderstaande video is te zien hoe de wrakduikers te werk zijn gegaan (tekst gaat verder onder de video):
En dus weten de nabestaanden van de WR6 na al die jaren nog steeds niet op welke plek hun geliefden zijn overleden. Maar de zoektocht gaat door. Ten noorden van Helgoland, vlak bij het Duitse eiland Amrum, kan dankzij deze expeditie een groot gebied afgestreept worden. Maar er zijn nog zoveel andere plekken waar de WR6 kan liggen.
Database
En daarom gaan Stichting Serenity Monitoring en Stichting Onderzoek Maritieme Vermisten onverminderd door. Ze hopen op ondersteuning van de Duitse Hydrografische Dienst, die veel informatie moet hebben van objecten op de bodem van de zee. En ze krijgen zelfs hulp uit onverwachte hoek. "De familie Voss was ook erg meegaand met de zoektocht naar de WR6. Jan gaf ook direct aan dat hij ons wil helpen om te kijken in zijn database", vertelt Bert.
Veel vissers hebben sonarapparatuur of houden bij op welke plekken hun netten bijvoorbeeld vast komen te zitten. Dit kan dan betekenen dat er een wrak op de bodem ligt. "Op die manier hopen we dat we meer gedetailleerde informatie uit dat gebied krijgen", aldus Bert.
Als er genoeg informatie is verzameld en er een nieuwe potentiële plek is, dan gaan de duikers weer op expeditie. Het team is vastbesloten om de WR6 voor alle nabestaanden te vinden. "Heel misschien in september nog, maar sowieso volgend jaar. De voorbereiding kost een hoop tijd en het is een behoorlijke reis. Je gaat niet voor één of twee posities daar even heen varen, maar als we concrete aanwijzingen hebben gaan we zeker weer die kant op."
Stichting Onderzoek Maritieme Vermisten zet zich in om scheepswrakken op te sporen voor nabestaanden. Zo ook voor nabestaanden van de TX26, waar het scheepswrak vorige week op de Noordzee werd gevonden. Deze zoektocht is door NH vastgelegd voor een documentaire, die dit jaar uitkomt.