'Dansmama' Roos is er áltijd voor haar dansers: "Wil je iets doen? Doe het dan!"

"5, 6, 7, 8..." Op de aanwijzingen van Roos beweegt een groep jonge dansers zich ritmisch door de ruimte in De Drom in Enkhuizen. De danslerares staat energiek en zelfverzekerd voor de groep, straalt plezier uit en doet zelf alle choreografie voor. "Let's go!"

Traumatische gebeurtenissen uit het verleden achtervolgen haar, maar terugblikken op de moeilijke jeugdjaren heeft weinig zin, want: "Iedereen maakt periodes mee, waarin het leven soms lijkt tegen te zitten. Waarin je de dag begint met zorgen en eindigt met onrust. Bijna iedereen maakt traumatische gebeurtenissen mee. En dan is de vraag: wat doe je ermee?"

Ze ging de confrontatie aan met de trauma's en leerde ermee omgaan. Nu zet ze zich met volle overgave in voor haar dansschool, haar dansers en de projecten die ze als professioneel danseres aangaat. En probeert haar kernwaarden nu over te brengen op een grote groep dansende jongeren.

Discipline, moed, zelfreflectie, acceptatie en zelfvertrouwen. "Ben je zoals je bent? Accepteer je dat leed, of ga je voor beter? Wil je genezen? Dat vergt zelfreflectie, want: het gaat niet goed. Het vergt moed, want: je hebt hulp nodig en je moet om hulp gaan vragen. Het vergt discipline, want: verbetering en groei gaat samen met tijd en de tijd nemen. En dan is er nog acceptatie, want: het lukt je niet alleen."

'Je bent prachtig en uniek'

"Dit is wat ik probeer mee te geven in mijn workshops, in mijn lessen, op mijn dansschool en in alles wat ik doe. Je mag zijn wie je bent. Je bent prachtig en uniek, maar wij zoeken altijd naar verbetering en de beste versie van jezelf."

In het dansen heeft ze altijd zo ongeveer alles gevonden waar ze behoefte aan had. Het is een roeping, een manier van leven. "Ik vind in het dansen alles, zoals emoties, ademen, leven. Ik heb mijn spark gevonden in het dansen. Spark is het tegenovergestelde van trigger."

Ze is inmiddels professioneel danseres en choreografe, werkt op internationale basis aan verschillende projecten én runt haar eigen dansschool: RS Dance Studios, op meerdere locaties. "Dat is eigenlijk per ongeluk ontstaan. Ik was op zoek naar één urban dansteam. Toen er zoveel aanmeldingen kwamen, ben ik gaan uitbreiden. Misschien kan ik ooit iets neerzetten in het buitenland."

De invloed van Roos reikt voor de jongeren veel verder dan alleen de ruimte, waar op verschillende dansstijlen wordt geoefend. Ze heeft veel leed gezien bij jongeren, tijdens talloze workshops op scholen. "Ik heb het gevoel dat de ouders teveel opkomen voor de angsten van hun kinderen."

'Wil je iets doen? Doe het dan!'

Ze legt uit: "Terwijl ik denk dat je angst moet overwinnen om sterker te worden, word ik tegengehouden door zowel leraren als ouders. Zij geven het kind de ruimte om te stoppen, of in mijn ogen: op te geven. Bescherming bieden is iets anders dan ongemak toestaan. Wil je iets doen? Doe het dan! Probeer het. Dat is iets wat ik vaak zeg. Het enige dat je hoeft te doen, is proberen. Vind je iets nog steeds niet leuk? Prima, maar dan heb je het wel geprobeerd. Ik blijf staan voor dit verhaal en niemand in mijn les stopt of loopt weg. We helpen elkaar, we zijn één familie."

Ze is er voor haar leerlingen. Altijd. Zowel binnen, als buiten de lessen. "Ik bied ze een veilige omgeving om te zijn wie ze zijn, zonder oordeel. En met elkaar, als een familie. Dit had ik als kind zelf niet, dus heb ik dit zelf opgezet. De urban-scene in Enkhuizen en omgeving dus eigenlijk ontstaan vanuit mijn eigen gemis." 

Haar motivatie heeft ze te danken aan haar moeder. "Ondanks dat ze zelf in de psychologie werkt, is ze mijn moeder gebleven. Ik heb van kinds af aan gezien hoe ze altijd klaarstond, voor iedereen. Hoe ze levens heeft gered, culturen heeft samengevoegd. Hoe ze onrecht aanvecht. Hoe mensen niet raar, maar 'anders' waren. Er waren geen grenzen, alleen maar liefde en respect en van elkaar leren. Dit is 100% nu ook mijn kracht."

'Het begint bij vertrouwen'

Politie, rechtszaken, zelfmoord, vermissingen, bedreigingen. "Ik heb het allemaal meegemaakt met mijn dansers. Ik ben er voor ze, en ik zoek met hun mee naar de juiste hulp. Het begint bij het vertrouwen naar mij toe. Ik heb een hele groep professionals om mij heen. Van een samenwerking met Fysiocentrum Enkhuizen, tot vertrouwenspersonen, maatschappelijk werkers en gemeentes." 

Ze ziet zichzelf niet als inspiratiebron, in tegenstelling tot veel van haar dansers, die haar liefkozend 'dansmama' noemen. "Zo denk ik niet. Ik leef en onderneem zoals ik denk dat goed is. Ik wil gewoon lekker dansen met de mensen die dat ook willen. Met dezelfde mindset: lol maken, dansen, gek doen en jezelf zijn."