Lonneke Kay is visser. En daarmee is ze een uitzondering op de door mannen gedomineerde kotters in Den Oever. Ze heeft samen met haar man een palingrokerij, met eigen gevangen vis. En dus is Lonneke vaak op zee te vinden. Ze moet er niet aan denken om vast aan de wal te zitten: "Ik blijf voor altijd vissen, tot ik het fysiek niet meer aankan."
Je ziet tegenwoordig dat steeds meer vrouwen aan de slag gaan in sectoren waar vroeger alleen maar mannen werkten. Bijvoorbeeld in de bouw, transport en techniek. Maar de visserij is nog wel echt een 'mannenwereld', merkt ook Lonneke Kay uit Den Oever. Zij is voor zover bekend de enige vrouw uit het vissersdorp die op zee te vinden is.
"Het was bij mij gewoon een schot in de roos", zegt Lonneke over de visserij. Ze is van oorsprong docent Nederlands, maar ontwikkelde een grote liefde voor de visserij dankzij haar man Harm Kay. "Harm is in het verleden een palingrokerij gestart met zijn broer Bart, maar zijn aandeel werd door een andere baan en zijn gezin steeds minder. En ik kreeg een relatie met Harm en vond het gewoon heel erg mooi, dus toen werd mijn rol in het bedrijf steeds groter."
Op zee
Inmiddels werkt Lonneke volledig in de palingvisserij- en rokerij. Van maart tot september, het seizoen voor palingvissers, is ze dan ook dagelijks op zee te vinden. "We gaan twee of drie keer per week naar de fuiken toe die staan langs de Afsluitdijk."
"Dat kan soms best wel een beetje spannend zijn, maar dat is ook een beetje afhankelijk van de windkracht en windrichting", vertelt Lonneke over het vissen op zee. Ook fysiek kan het soms zwaar zijn. "Wij werken met stenen. Dus die fuik die ligt in het water en die houden we op z'n plek door een steen en soms is die steen voor mij te zwaar om omhoog te tillen. Dus in sommige gevallen heb je gewoon net even wat meer mankracht nodig."
Tekst gaat door onder de foto
Maar ondanks dat, vindt Lonneke niet dat het vak alleen maar door mannen uitgevoerd hoeft te worden. "De visserij is voor mij echt waar ik heel gelukkig van word", vertelt ze dan ook. Maar hoe komt het dan dat er zo weinig vrouwen werken in de visserijsector?
"Goeie vraag. Als je hier in Den Oever woont dan word je natuurlijk als man opgeleid in een visserswereld. En ja de garnalenvisserij is denk ik ook vooral heel zwaar vanwege het niet slapen en het langer weg zijn van huis. Maar ik heb eigenlijk geen goed antwoord op deze vraag", concludeert de vrouwelijke visser.
'Respect verdienen'
Inmiddels heeft Lonneke haar draai in de visserswereld helemaal gevonden, maar dat heeft wel even geduurd. Want ook zij heeft kunnen concluderen: "Het is natuurlijk een enorme mannenwereld. Toch lukte het Lonneke om geaccepteerd te worden. "En dat was in het begin ook wel pittig. Ik kom uit Alkmaar, dus ja je hebt natuurlijk ook mensen die daar wel iets van vinden. Ik heb wel het gevoel gehad dat ik mijn respect een beetje heb moeten verdienen."
En nu loopt Lonneke fluitend rond in de haven en ziet ze zichzelf tot haar pensioen doorwerken op zee. En als het aan haar ligt dan kunnen vrouwen zéker aan de slag gaan in de visserij. "100 procent."